ตอบปัญหาทางธรรม กฏแห่งกรรม-ภพภูมิ

ถ้าเจ้ารู้อดีตอีหลี เจ้า ลอง ทาย ข่อยเบิ่งดู๊ ว่า ตอนเที่ยงที่ผ่านมา ข่อยกินข้าวกับหยัง..

ถ้าตอบถืก ข่อยสิเซื่อ ว่า เจ้า รู้ จริง..

แต่ถ้า บ่ ถืก กะ แหก ตา ล่ะ ว๊า..

 

นี่ ละ ข่อย สิ สอน ให้ คน อื่น มี ปัญญา

สิ ได้ เห็น ทาง สว่าง..

พึ่ง ตนเอง ได้..


มา งมงาย อยู่ กับ หมอดู อยู่ได้..

 

ว่าได๋น้อ หลับแล้วบ้อ..

กุมารที่เลี้ยงไว้มีบ่ ถามกุมารเบิ่งดู๊..

อยากรู้คือกัน กุมาร เจ้า สิ หยั่ง ถึง เรื่องของข่อยบ่..

ตั้งแต่ข่อยมาเกิด เรื่องของข่อย ยังเป็นความลับสวรรค์ นับประสาหยังกับกุมาร กับเทพชั้นต่ำ สิมารู้เรื่องของข่อยได้จั่งได๋..

 

ปลงอนิจจัง ทุกขังโลเก อนัตตา

 

หมอดูคู่กับหมอเดา หากินกับความเชื่อชาวบ้าน..

พอเข้าทางแล้วชวนทำบุญ วัดครึ่งนึงกรรมการครึ่งนึง ผู้จัดหารับ20เปอร์เซ็นต์..

 

ตอบมาก่อน ว่าตอนเที่ยงที่ผ่านมาข่อยกินข้าวกับหยัง..

เอาให้ฮู้กันชัดๆ คืนนี้เลย..

สิ บ่ ได้ ไป หลอก ชาวบ้าน อีก..


อย่าโบ้ย ทำเป็นคุยธรรมะ..

 

ทุกข์ของใคร ก้ของมัน มีอุุุุุุปาทานหนามันก้ยาก

 

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยุ่ที่ใจตน ไม่ตัองไปอยากรุ้เรื่องของคนอื่น

 

ข่อยมาเกิดกะเพื่อปราบคนอย่างเจ้านิล่ะ..

ใช้ศาสนา หากิน ใช้ความเชื่อชาวบ้านหากิน..

 

การจะให้ผู้อื่นเชื่อถือ มิใช่ให้เขาเชื่อถือด้วยอภิญญา แต่ควรทำให้เขาเชื่อด้วยคุณธรรมความดีและปัญญา

 

ข่อยเรียกแขกเข้ากะทู้เจ้าได้หลายกะแล้วกันล่ะ..

ถ้าข่อยเข้ามากระทู้เจ้าทุกมื้อ รับรอง ติดชาจ กระทู้ยอดนิยม แท้..

 

เจ้ามีอภิญญาหยังน้อ มีแต่แหกตานั่นล่ะ ข่อยว่า..

หาเงินเข้ากะเป๋าเจ้าของ นั่นล่ะ ข่อยว่า..

ของ บ่ จริง..

 

กรรมเป็นของบุคคล กรรมของตนใครไหนเลยจะช่วยได้ ถ้ายังไม่ทำตนให้เป้นที่พึ่งแห่งตน

 

เมื่อรุ้ตนยังไม่จริง ย่อมไม่อาจจะไปรุ้ความจริงของผู้อื่นได้

 

บอกแล้ว อย่าโบ้ยไปคุยธรรมะ..


เข้า บ่ ถึง จริง มี แต่ น้ำ หา เนื้อ หา แก่น กะ บ่ มี..

 

ขอถามได้ไหมครับ
1.เจ้ากรรมนายเวรของผมคือใครครับ
2.มีอุบายอะไรที่ช่วยให้ไม่ติดในวัตถุ

 

มันไม่สำคัญหรอก สำคัญที่เราให้ปัญญาอะไรแก่ตนและผุ้อื่น

 

ข่อยว่าแหม่นข่อยคุยกับคนดี ที่แท้ข่อยคุยกับคนบ้า
ตั๊วนิ..

คุยเรื่องอื่นไปหน้าเต๊ก..

 

อันชวนคนอื่นทำบุญ นั่นน่ะ เซาซะเด้อ เลิกซะเด้อ..

เจ้าน่ะหมอดู หากินกับความเชื่อชาวบ้าน..

เปรต เลย เด๊ นั่น..

 

เจ้ากรรมมีด้วยกันมากมาย ทุกคน ตามวาระ แห่งกรรมที่ให้ผล
อุบายที่จะช่วยให้ไม่ยึดติดในวัตถุไม่มี มีแต่อุบายละเอียดในอรุปหรือนาม