คุยกันฉันท์เพื่อน - ( ๔๑) ^_^

ขอบพระคุณค่ะคุณดาราแฟร์

ทุกชีวิตมีกรรมเป็นเครื่องกำหนด มีกรรมเป็นแดนเกิด แดนอาศัย มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ จะดีจะชั่วก็อยู่ที่ผลของกรรม...

ผลเกิดแต่เหตุ....

เหตุสร้างให้เกิดผล...

วนเวียนเป็นวัฏฏะ... ไม่สิ้นสุด

ไม่มีอะไรบังเอิญในวัฏสงสารนี้ค่ะ

 

#โลกปั่นป่วน

ปัจจุบันนี้โลกปั่นป่วนมาก #สาเหตุที่ปั่นป่วนมากเพราะส่วนของคนที่ทำชั่ว อย่างเช่น ละเมิดศีล ๕ หรือกรรมบถ ๑๐ มีปริมาณมหาศาล #แต่ในส่วนของคนที่ทำความดีมีน้อย เพียงแต่ว่ากำลังของความดีนั้นสูงกว่า จึงมีรายการยื้อยุดฉุดกระชากกัน

#ความดีความชั่วที่เราทำไม่ได้หายไปไหน #มีการรวมตัวเป็นพลังงานอยู่ พอถึงเวลาใครทำดีก็จะโดนกระแสพลังของความดีนี้ดึงดูด ถ้าใครทำชั่วกระแสความชั่วก็ดึงดูด เป็นการหนุนเสริมให้ทั้งด้านดีและด้านชั่ว

แต่กำลังของด้านชั่วเขามหาศาล เพราะพลโลกประมาณ ๖,๐๐๐ ล้านคน มีส่วนที่ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติดีปฏิบัติชอบไม่ถึง ๕ เปอร์เซ็นต์ น่าใจหาย..! ก็เลยทำให้ดินฟ้าอากาศวิปริตผิดเพี้ยนไปหมด ภัยธรรมชาติต่าง ๆ จึงมีมากขึ้นเรื่อย ๆ
อย่างสมัยก่อน ในคัมภีร์ไบเบิลเขาบอกว่าพระเจ้าลงโทษมนุษย์ แต่ความจริงก็คือตัวเราทำเราเอง พอเขาทำสิ่งที่ไม่ดี เมื่อภัยธรรมชาติเกิดขึ้นมาก็ต้องก้มหน้ารับไป โดยเฉพาะในส่วนของกรรมเก่าที่เคยไปตีบ้านตีเมืองเขามา ถึงเวลาก็ได้รับอันตรายจากภัยธรรมชาติ พังราบเป็นหน้ากลอง..!

อย่างที่นิวซีเแลนด์แผ่นดินไหว จนป่านนี้ยังสำรวจไม่ได้ว่ามีคนตายหรือเปล่า แต่คาดว่าประเทศของเขาระบบการจัดการดี เรื่องที่จะโดนตึกถมอยู่ข้างใต้คงจะยาก บ้านอื่นเมืองอื่นที่กฎหมายหรือระบบการจัดการเขาไม่ดี มีการลดขนาดโครงวัสดุ ตึกรามบ้านช่องไม่แข็งแรง ก็ทับคนตายเสียเยอะ จะว่าไปแล้วก็เป็นไปตามวาระบุญวาระกรรม

ฉะนั้น..การที่พวกเรารวมตัวกันมาสร้างบุญสร้างกุศลเป็นความดีอย่างหนึ่ง อย่างน้อย ๆ ถ้ากำลังใจเราเข้มแข็งพอก็รักษาตัวเองได้ แต่ถ้ากำลังใจมั่นคงจริง ๆ ก็จะช่วยเหลือคนรอบข้างได้ด้วย ที่แน่ ๆ คือลดภาระของท่านที่มีหน้าที่แบกโลกไปมาก เรายืนหยัดด้วยตัวเองได้ ท่านไม่ต้องแบกเรา ก็เบาลงหน่อย อย่างน้อยท่านก็ไปช่วยคนได้มากขึ้น

บางทีการรู้เห็นอะไรบางอย่าง ถ้ากำลังใจไม่มั่นคงจริง ๆ ก็ท้อเหมือนกัน เพราะเหมือนกับว่าถมเท่าไรไม่รู้จักเต็ม #คนเราไหลลงต่ำได้ง่ายกว่า #การทำความดีเป็นการทวนกระแส #จึงยากกว่า #ก็เลยไม่ค่อยอยากจะทำกัน

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. วัดท่าขนุน
ที่มา : www.watthakhanun.com

#ชุมชนคุณธรรม #วัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมฯวัดท่าขนุน
#ชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงขับเคลื่อนด้วยพลังบวร

 

ความคิด และการวางกำลังใจ

...... ของ พุทธภูมิ.... ( ผู้ที่ปรารถนาการรื้อขนสัตว์โลก หรือ สงเคราะห์สรรพดวงจิตทั้งหลาย....)

กับ ผู้ที่ปรารถนาสาวกภูมิ

และผู้ที่ยังไม่ได้ปรารถนาอะไรเลยในทางพระพุทธศาสนา

และ ผู้ที่เคย ปรารถนาการเป็นพระโพธิสัตว์ แต่ลาแล้ว....

ย่อมแตกต่างกันค่ะ.....

 

คุณดาราแฟร์ทราบดีอยู่แล้ว.... ไม่ใช่หรือคะ ^__^

 

สิ่งที่สนใจและทราบ เป็นเรื่องของการวางกำลังใจ... ส่วนรายละเอียดของความตั้งใจของแต่ละท่านนั้นเป็นเรื่องของแต่ละบุคคลค่ะ...

- ผู้ที่เป็นพุทธภูมิ.... ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ปรารถนาพระโพธิญาณ หรือ ปรารถนาซึ่งการสงเคราะห์สรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นหลัก.... (สำหรับท่านที่อยู่ในสายพุทธภูมิ แต่ไม่ได้มีกำลังใจหลัก อยู่ใน ๒ ข้อนี้.... ขอไม่นับรวมไว้ ณ ตรงนี้)

มักจะมีการคิดถึงผู้อื่นก่อนตัวเองเสมอ.... ไม่ทันได้คิดว่า ถ้าช่วยผู้อื่นแล้ว ตนเองจะต้องเดือดร้อน หรือประสบกับอะไรบ้าง... ขอให้ได้ช่วยคนที่กำลังเดือดร้อนก่อน...

ในระหว่างที่อยู่ในช่วงของ "ภารกิจ" ก็จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ในทุก ๆ ด้าน เพื่อที่จะได้เข้าใจและทราบถึงวิธีการที่จะ "โปรด" ดวงจิตเหล่านั้น ในฐานะของผู้ที่จะมาเป็น "บรมครู" ของผู้อื่น ในขณะเดียวกันก็จะขัดเกลาจิตตัวเองให้ดีขึ้น ๆ ไปเรื่อย ๆ ในทุก ๆ ด้าน เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น และเพื่อพ้นออกจากวัฏฏะในที่สุด

- ผู้ที่ปรารถนาซึ่งสาวกภูมิ... ไม่จำเป็นต้องปรับตัวเองในทุก ๆ ด้าน แต่ละดวงจิตสามารถค่อย ๆ ได้รับการขัดเกลา แก้ไข บ่มเพาะในหนทางแห่งสัมมาทิฐิ เฉพาะเรื่องของแต่ละดวงจิต และ.... มักจะ (แสดง) การ "พลิก" มายอมรับซึ่งความดีงาม เข้าถึงซึ่งธรรมเอาในชาติสุดท้าย (แต่... ไม่ใช่ว่าจะเพิ่งมาเรียนรู้เอาเฉพาะในชาตินั้น... เท่านั้น)

- ผู้ที่ยังไม่ได้ปรารถนาสิ่งใดในหนทางแห่งพระพุทธศาสนา คือ ผู้ที่ยังไม่ได้เข้ามาในเขตของพระพุทธศาสนานั่นเอง

- สำหรับผู้ที่เคยอยู่ในเส้นทางของพระโพธิสัตว์ แล้วลา... ไม่ว่าจะเป็นเพราะ ไม่ไหว หรือ เพื่อรวมกำลังบุญบารมีของตนเองในการสงเคราะห์ผู้อื่น (เพราะถ้าใช้กำลังของโลกียะ ณ ช่วงเวลานั้น กำลังของโลกียะจะไม่พอที่จะสงเคราะห์คนหมู่มาก) หรือเพื่อการโปรดคณะบริวาร ที่ติดตามมา เพื่อการบางอย่าง...

กำลังใจของการจะสงเคราะห์ผู้อื่น ที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน.... จะยังคงอยู่
การที่จะยังต้องนำคนหมู่มาก เพื่อให้อยู่ในหนทางแห่งสัมมาทิฐิยังคงอยู่...
พรหมวิหารสี่ ยังคงมีเต็มเปี่ยม...
แต่จะมีข้อของอุเบกขา ยอมรับกฎของกรรม ยอมรับกฎของธรรมดา ฯลฯ มารองรับเพิ่มมากขึ้น... ช่วยเฉพาะเท่าที่จะช่วยได้ ณ ขณะนั้น

กำลังใจเหล่านี้ คือ สิ่งซึ่งเรียนรู้ และ รับทราบมาแบบนั้น.... ซึ่งอาจจะคล้าย หรือแตกต่างจากท่านอื่น ๆ ค่ะ

 

ทางเรียบเปิดให้เดิน... เพียงแต่ว่า จะมีสักกี่คนที่จะเดินไปบนทางเหล่านั้น...

คนในยุคนี้... ชอบความท้าทาย... ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า นั่นคือ ปากเหวนรก...

ถึงแม้จะมีผู้คอยช่วยเหลือมากมาย... ถ้าไม่คิดจะช่วยตนเองด้วย.... ก็คงไม่มีใครจะช่วยได้