เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ขอบพระคุณท่านบก.อีกครั้ง

 

ตอบน้องเรย์ว่า ยินดีบริการ แทนท่านบก.

 

พรุ่งนี้ ส่งที่จัดเตรียมไว้ให้ทดแทน
น้องวิชญ์ไม่ต้องเป็นห่วง
ขอบคุณที่แจ้งครับ

 

ใช่ครับ-ทั้งเรื่องราคา เรื่องเครื่องรางทุกประเภท ต้องศึกษาอีกมาก ระดับ"หัวผุ"ถึงจะเอาตัวรอดได้ ไม่โดนทุบถองจน"หัวร้อน"-ฮ่า

 

ข้อคิด-ข้อธรรมประจำวัน
ลพ.คำเขียน เรื่อง"เวลา"...

เวลาล่วง.........โลกลวงเล่น
ชีพทุกข์เข็ญ....เช้าเย็นค่ำ
แรมร้างลา.......ลืมหาธรรม
มัวลูบคลำ........ระยำบอน
.....ทำวันนี้.......มิมีพรุ่ง
.....ชีวียุ่ง.........มุ่งผลัดผ่อน
.....ปัจจุบัน.......นั้นแน่นอน
.....รู้ตนก่อน.....สอนอนาคต!

 

กิจวัตรพ่อบ้านยุคใหม่ หากไม่มีธรรมะจรุงใจ เราก็เสมือนโรบอท หรือหุ่นยนต์มีเลือดเนื้อ ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนกันกับครอบครัวเกือบทั้งโลก ยุ่งกับกาย หล่อเลี้ยงกาย ลิมถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงจิตวิญญาณ

ธรรมะพระพุทธองค์ จึงดีที่สุดสำหรับมนุษย์ที่ยังมีจิตวิญญาณ ไม่ใช่หุ่นยนต์ทางโลก

 

น้องเรย์ส่งใจ ส่งพรง่ายๆ ชีวิตจง
มีความสุขเรียบง่าย มีสีสันบ้างแบบ
ดอกไม้ป่า เล็กแต่รื่นรมย์ในโลกกว้าง

 

ท่านบก.สละเวลา อรรถาธิบายราคา ยังกับอรรถกถาการเข้าสู่วงการนักเล่นสำหรับมือใหม่ ตั้งราคากันแล้ว ต้องมี"คำอธิบายย่อย"แถมเหมือนกับข้อธรรมใหญ่กับหัวข้อย่อย

มีนักเล่นรุ่นใหม่ รุ่นหลังอีกมาก ที่ไม่รู้ภาษาแปลกๆ ซึ่งในวงการพระเครื่องนิยมใช้กัน ว่างๆจะเขียนแบบท่านบก.ก็ดี หรือให้ท่านบก.ยกมุมความรู้เหล่านี้ มาร่ายเสียเองเดือนสองเดือนหนก็ไม่เลว

 

มุมภาพงาม โลเกชั่นเยี่ยม
เขียนให้สบายใจวันอาทิตย์...

ทุ่งดอกไม้.......คล้ายรวงทอง
งามผุดผ่อง......ส่องพิสุทธิ์
สองพี่น้อง.......ผมทองผุด
ใสบริสุทธิ์........ดุจเดือนดวง!

 

ปกติเสาร์-อาทิตย์ น้องสุทินวุ่นเป็น"นายกวัก"ลูกค้า ช่วยแม่บ้านแถวปากช่อง เข้าเว็ปเอาบุญมาฝาก แสดงว่าเมื่อคืนสมาธิต้องดีจริง

รีบอนุโมทนารับบุญสมาธิวิปัสนาด้วยความเต็มใจยิ่ง-สาธุธรรมครับ

 

ระบบเว็ปเริ่มเสถียร เข้านอกออกในสะดวกได้ดังใจหมาย เมื่อวานยังรวนอยู่บ้างเล็กน้อย ดังนั้น บ่ายนี้หลังทำธุระนิดหน่อยให้ท่านผบ. เราก็คงกลับมารื่นรมย์กับเรื่องเล่าคละเคล้ามนตรามหาสนุกเหนือโลกอันน่าเหลือเชื่อกันตามปกติ

พบกันช่วงนั้นอีกทีครับ สวัสดีก่อนเที่ยงวันหยุด พักผ่อนมีความสุขกันตามอัตภาพเด้อ

 

ได้เวลาดี ที ไทม์ แม้ฟ้าเบื้องนอกอึมครึม ครึ้มเล็กน้อย อย่าปล่อยเวลาสูญเปล่า ตามมาเข้าท่อง"ตะนาวฯ"กัน ณ บัดนาว

รอการจิ้มกับแก้ตัวผิดเล็กน้อยครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม..."ให้มะพาอาจารย์ไปขัดสีฉวีวรรณก่อนครับ กลับมาค่อยบอกวิธี"...ผมว่าด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

3 ทหารเสือเฝ้าถ้ำ ปล่อยคณะนายจ้างรวมมะกับดวง ช่วยประคองอาจารย์ไปอาบน้ำหลังภูฯ

ผมฉวยโอกาสเล่าเรื่องจริงให้สหายร่วมตายต่างวัยรับทราบการตัดสินใจคืนเหล็กอาถรรพ์ กับวินาทีชีวิตจะหาไม่หวิดบรรลัยของดวงดาว!

"รู้แล้วห้ามเล่า 2 คนนั้นต่อ"...ผมสำทับ หมายถึงดวงกับมะ

"ฮ่วย...ีให้ๆ มันไปโลดพี่ กลับเหมืองสักทีก็ดี"...พรานน้องสำนองด้วยสุ้มเสียงปลงตก

"เอาตามนายทหาร"...ลุงพรานเฒ่าสำเนียงไม่อินังขังขอบหรือเสียดายส่วนแบ่งรายได้ ปากเคี้ยวยาเส้นหยับๆ ไร้ทุกข์ร้อน เงินอนาคตหาได้มีความหมายต่อผู้เฒ่า ซึ่งยังชีพอยู่ด้วยอาหารตรงหน้า หมดก็เข้าป่าหาเอาใหม่ ป่ายิ่งใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด ประทานอาหารสำหรับ "วันนี้" ให้พวกเขาเสมอ

คำว่า "เผื่อไว้พรุ่งนี้" หรือกักเก็บตุนเพื่ออนาคต ไม่เคยบรรจุในพจนานุกรมความคิด สมองนั้นว่างเปล่าปราศจากความโลภโมโทสัน โลกเร่งร้อนรุมเร้าเบื้องนอก ไม่สามารถส่งรังสีความร้อนรุ่มเข้ามากระทบชีวิตคนบ้านป่าดงดอยเยี่ยงลุงให้กระหายหิว ในสิ่งที่ "ตัณหาคนเมือง" เรียกร้อง

ผมควักยากาแร็ตมวนสุดท้ายจากกระเป๋าเสื้อจุดสูบ ครุ่นคิดทบทวนคำพูด 3 ประโยคนางถ้ำ...ลำดับแรก

1...ตั้งศาลเพียงตา สวดชุมนุมเทวดา!

"ไปตัดไม้ทำศาลเตี้ยพียงตาเถอะ"...ผมบอกเพื่อนร่วมตาย

ศาลเพียงตาหรือสภาพที่เห็นควรเรียกว่า "แคร่ยกร้าน" เตี้ย ง่าย สูงเทียมบั้นเอวผม ยกตั้งตอกกับพื้นหน้าถ้ำเรียบร้อย พอดีกับขบวนนายจ้างกลับจากอาบน้ำ...

"ผมชี้ให้อาจารย์เลิศดู แทนคำอธิบายยืดยาว

"มี 3 ข้อครับ'จารย์...นั่นเป็นวิธีที่หนึ่ง"!

(ยังมีต่อ)

-------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

จอมขมังเวทย์พยักหน้ารับรู้ ดวงตาเป็นประกายสุกใสมีชีวิตชีวา การชำระล้างตัวอย่างพิถีพิถันตระเตรียมรับการทำพิธี ทำให้ผู้เชี่ยวกรำกับสรรพเวทย์มนต์ กระตือรือร้นอยากเข้าร่วมเต็มแก่ ประสาผู้ติดข้องหลงใหลในอาถรรพ์เวทย์แทบจะถอนตัวไม่ขึ้น

การเรียกเหล็กไหลออกจากตัว เป็นหนึ่งในพิธีมนตราขั้นเหนือโลก ที่ตนเองเป็นตัวละครเอก มีหรืออาจารย์จอมขมังเวทย์จะไม่กระตือรือร้นใคร่รู้ ชนิดที่ว่ายอมแลกกับสิ่งใดก็ได้ที่มี

"ผมเตรียมพิธีทีละขั้น ให้อาจารย์กับทุกคนรู้เห็นพร้อมกัน ตามคำแนะนำของมัน...เอ๊ย...เธอ"!

ผมพยายามข่มใจ ถอนคำพูดไม่เรียกนางถ้ำว่า "มัน" ...อุตส่าห์ให้เกียรติไม่หยาบคาย ช่างน่าโมโหที่ในหัวได้ยินเสียงหัวร่อ คิก..คิก แบบสบอารมณ์เจ้าของเสียง

นางถ้ำเทวีกำลังครอบงำผมทีละน้อย ปล่อยกระแสจิตทรงพลังเข้ามาเวียนวนในหัว ทำให้สมองซีกซ้ายผมถูกกวนด้วยเสียง จี้ด...จี้ด ประหลาดเป็นครั้งคราว

ไปหาหมอหรือเล่าคุณนงฟัง...คงถูกวินิจฉัยว่า ไมเกรนขึ้น!!!

อาจารย์ขยับก้าวหาผมช้าๆ จูงแขนผมผละออกห่างทุกคนที่ล้อมวงรอบแคร่

"บอก 'จารย์ก่อน เงียบๆก็ได้ เผื่อช่วยทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้น...อยากรู้วิธีจริงๆ น้องพราน อย่าถือสา"...เสียงจอมขมังเวทย์เว้าวอน ผมหรือจะขัด

"ข้อ 2..........ข้อ 3.........."

ผมสนองอาจารย์เลิศด้วยความจริง หลังฟังอธิบายจบ อาจารย์ก็พึมพำด้วยน้ำเสียงบ่งบอกความทึ่ง..

"อย่างนี้นี่เอง ไม่มีน้องพรานก็ทำไม่ได้ ข้อสุดท้ายต้องวัดดวง..ยากที่สุด"!

"ครับ..แล้วแต่สิ่งศักสิทธิ์สูงสุดเมตตา ถ้าไม่สำเร็จต้องตัวใครตัวมัน"...ผมพูดออกแนวขบขัน แต่ดันเป็นมุขตลกร้ายที่จอมขมังเวทย์ไม่ขำด้วย

"นางถ้ำรู้ได้อย่างไรว่าข้อสุดท้ายทำได้?..." อาจารย์กังขา ซึ่งผมก็สุดแสนข้องใจในข้อนี้ เปรียบเทียบโอกาสสำเร็จเกือบจะหนึ่งในล้าน แทงหวย ก.ข. หรือจับยี่กี เปอร์เซ็นต์ถล่มเจ้ามือยังง่ายกว่ากันมาก

ผมผงกหัวยอมรับ อีกทีก็สั่นหัวทำนองไม่รู้ ทำเหมือนแขกอินเดีย เดี๋ยวสั่น เดี๋ยวพยักคอด็อกแด็กชวนเวียนกบาล...

"เธอยืนยัน ผมมีกรรมผูกพันกันอยู่...แก้ได้ด้วยวิธีนี้ ทำได้ทีเดียว หนเดียว ไม่ใช่เอาไปทำได้แน่นอนทั่วๆ ไป"

"ขอให้สำเร็จ เอาชีวิตรอดกลับบ้านกันเถอะ น้องพราน"

จอมขมังเวทย์ก้มหัวรับสภาพ จับแขนผมแน่น แล้วบีบย้ำ 2-3 ครั้งแทนคำขอบคุณ!

(ยังมีต่อ)

-----------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้น จะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดีครับคุณอาวันวิและแฟนคลับนักขุดกรุทุกท่าน วันนี้มีโอกาสไปกราบหลวงพ่อเมียน กัลยาโณ วัดบ้านจะเนียง จ.บุรีรัมย์ ซึ้งที่บ้านผมไปกราบท่านทุกอาทิตย์ ในพื้นที่บ้านใดค้าขายของจะเข้าไปหาท่านเพื่อลงทองและบูชาสีผึ้งประจำ ยิ่งวันเสาร์อาทิตย์นี้เต็มศาลาวัดเลยครับ ว่างๆผมจะมาเล่าประสบการณ์สีผึ้งปีกแมลงทับ ของหลวงพ่อเมียนให้ฟังครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

เวลาบนขุนเขาเสียดสะท้านไพรคืบคลานเชื่องช้า...

สรรพสิ่งรอบกายมีแต่ความสงบสุข งดงามชวนอภิรมย์ ป่าใหญ่ยามบ่ายคล้อยทุกด้านที่ห้อมล้อมภูนมฯ เป็นป่าดิบทึบที่ไร้ระเบียบ แต่คุกคามจิตวิญญาณให้คนประสาทอ่อนสยองขวัญได้ทั้งกลางวันยันกลางคืน ป่ากำลังปลดปล่อยชีวิตกับลมหายใจออกมาไม่ยั้ง

แสงแดดแรงกล้าไร้พยับเมฆาบดบังเบื้องบน สาดขับเมฆฝอยบางเบาเคลื่อนตัวเป็นเศษเล็กเศษน้อยราวปุยนุ่น ลมแรงอื้ออึงกระหน่ำซ้ำอีกหน มวลเมฆน้อยก็ย่อยสลายหายไปจากฟ้าสีคราม เหลือกลุ่มวิหคผกผินบินเป็นกลุ่มเริงร่า ฟ้าลิบตาเห็นเจ้าเวหานักล่าผู้โดดเดี่ยว กางปีกร่อนสู้ลมเพื่อโฉบหิ้วเหยื่อมื้อสุดท้ายกลับรวงรัง

ชีวิตจิตวิญญาณตะนาวศรีหามุมใดเทียมเทียบ ยามไร้ซึ่งภยันตรายจากเขี้ยวงา พิษสงจตุบาทโหดร้าย แลโลกลึกลับดึกดำบรรพ์อาถรรพ์บรรพกาลเป็นศัตรู...

ตะนาวศรีที่พวกเราปักหลักพึ่งพิงเอาชีวิตรอดกันอยู่ตรงนี้ เปรียบปานดั่งวิมานดินน้อยๆ ดีๆ นี่เอง!

ธรรมชาติเปลื้องเปลือยความงามให้มวลหมู่เราดื่มด่ำห้วงภวังค์นานโข เมื่อหนำใจ ดวงตะวันเบื้องประจิมทิศ ก็เริ่มหย่อนคล้อยลงทีละนิด ชั่วขณะหนึ่งเทพสุริยันปรับสีเปลี่ยนแสงร้อนแรง เป็นรังสีขาวโพลนเจิดจ้าประดุจทองคำขาว หรือสีเงินสาดพร่างพราวทั่วผืนป่า เป็นแสงแห่งความระคายเคืองดวงตารุนแรง ห้ามเผลอจ้องมองย้อนแย้งท้าทายกับท่านเป็นอันขาด

พวกเรารีบเร่งช่วยคนละมือไม้ ขนเครื่องเซ่นไหว้วางบนแคร่สมมติเป็นศาลเพียงตา ช่างน่าเหลือเชื่อ มีเนื้อกระทาดงเหลือ 1 ขา ส่วนแบ่ง อจ.เลิศ ที่ขอเก็บไว้กินมื้อหน้า เพราะต้องการกินน้ำโสมกับซุปกระป๋องให้หมดในมื้อนี้

มีไข่นกกระทาเหลืออีก 4 ฟอง ได้ดอกไม้ป่ากำใหญ่ที่มะกับดวงช่วยกันเก็บ สาวงามจัดตกแต่งแซมด้วยใบหญ้าอย่างประณีต งามดังพุ่มพวงดอกไม้วันไหว้ครู ธูปเทียนมีพร้อมในลังวิเศษ หนังสือมนตราบรรจุบทสวดมนต์ครบทุกบทที่ต้องใช้

สิ่งสำคัญ เหล้าตราดำของนอกอย่างดี ที่ผีป่าเทวดาถ้ำหามีวันเคยลิ้มลองรสจากหนแห่งใด หากมิใช่พวกเราถวาย!

อัศจรรย์พันลึกนึกไม่ถึงเหล่านี้ เสมือนจิ๊กซอว์ทุกตัวถูกตระเตรียม เพื่อต่อเติมรูปภาพปริศนาให้สมบูรณ์ เป็นโชคหรือความบังเอิญ ผมสิ้นปัญญาเปรียบเทียบ!

ตะวันดวงขาวรังสีอำมหิตร้ายกาจ เปลี่ยนรัศมีเข้าสีแดงส้มละมุนตา แสงสีเหลืองส้มห่มผืนป่าฉาบไล้ทั่วภูผา อีกไม่กี่อึดใจท่านคงหมดหน้าที่กับซีกโลกฟากนี้

เราเพียงแต่นั่งเอ้เตหน้าถ้ำรอเวลา ให้ลำแสงสุดท้ายสุริยาลาลับ เป็นการออกมานั่งอย่างไร้ความกังวลหนแรก นับตั้งแต่เปิดศึกกับเจ้าถ้ำเป็นเรื่องเป็นราว

ตราบที่เราทำตามสัญญา...เจ้าถ้ำก็คงรักษาสัญญา ไม่ทำร้ายคุกคามเราแม้ปลายก้อย!

-----------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

จินตนาการ ร้อยเรียง สำนวน โอ้ยยยยย สุดยอดครับ กดไลด์ ให้เลิฟ ซักล้าน

 

ขออนุญาตคุณอาวันวิ เล่าประสบการณ์สีผึ้งพรายเทียน หรือสีผึ้งปีกแมลงทับ ของหลวงพ่อเมียน กัลยาโณ ครับ

เมื่อปี 2555 ผมได้ทำงานเป็นกัปตันในผับเเห่งหนึ่งในจังหวัดบุรีรัมย์ เงินเดือนไม่มาก อาศัยค่าเปอร์เซ็นต์จากโซดา ทิปจากบรรดาแขกผู้มาใช้บริการผับ ทิปวันหนึ่ง 50-200 บาท พออยู่ได้แต่ก็ไม่มาก

วันหนึ่งคุณพ่อผมชวนผมไปกราบหลวงพ่อเมียน ผมก็ไปกับท่าน พอไปถึงหลวงพ่อท่านลงทองให้ และมอบสีผึ้งให้ผม1ตลับ ท่านบอกว่า "ทำงานแบบเอ็งต้องพกสีผึ้งนี้" จากนั้นผมก็กราบลาท่านกลับบ้าน ถึงเวลาไปทำงานวันแรกผมไม่ได้พกสีผึ้งไปทำงาน ก็ปกติดี

พอกลับจากทำงานผมนอนพักแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น หลวงพ่อท่านบอกว่า "กูบอกให้มึงพกไปทำงาน ทำไมมึงไม่ทำตามที่กูบอก ?" จากนั้นผมก็สะดุ้งตื่น พอถึงเวลาไปทำงาน ผมจำความรู้สึกนั้นได้ เลยยกสีผึ้งมาอธิฐานเจิมคิ้วและปาก และพกในกระเป๋าเสื้อไปทำงาน

วันนั้นแปลกมาก คือได้ทิปจากบรรดาเฮีย ๆ ทั้งหลายนี้รวม ๆ แล้วสองพันกว่า สิ่งที่แปลกคือ บรรดาเฮีย ๆ ทั้งหลาย จะมีท่านหนึ่งที่แบบว่าให้ทิปที 20-40 บาท กลับกลายเป็นว่าวันนั้นให้ผมทีละ 200 บาท พอผับปิดให้เดินไปส่งที่รถยนต์ แถมทิปอีกรอบก่อนกลับบ้าน

จากวันนั้นผมลองพกแบบวันเว้นวัน สรุปว่าวันไหนที่ผมพกสีผึ้ง วันนั้นจะมียอดทิปเข้ามาเยอะกว่าปกติ 3 - 4 เท่า ตั้งแต่นั้นมาพวกเด็กเสริฟในโซนที่ผมดูแล ผมก็จะแนะนำให้พกทุกคน ส่วนเรื่องค้าขายเจรจางานต่าง ๆ ก็ไม่น้อยหน้าเรื่องโชคลาภครับ

สีผึ้งพรายเทียนที่หลวงพ่อท่านทำนี้ไม่มีส่วนผสมจากพรายนะครับ พรายเทียนเป็นสุดยอดวิชาหนึ่งของท่าน การทำพรายเทียนจะต้องเก็บว่านยาที่เลี้ยงมาอย่างถูกต้องตามตำราในเดือน 3, 5, 7, 9 แล้วจึงเตรียมทำเป็นหัวน้ำมันว่านไว้ เพื่อหุงพรายเทียนในเดือน 12

ครั้นเมื่อได้เวลาฤกษ์ ต้องนำขี้ผึ้งปิดหน้าผีมาผสมกับหัวน้ำมันว่าน แล้วควั่นเป็นเทียน 7 เล่ม จากนั้นให้จุดเทียนขึ้น แล้วภาวนาคาถาปลุกเสกที่กำหนดไว้ตามตำรา เมื่อเทียนหมดเล่มแล้ว จึงนำน้ำตาเทียนที่ตกอยู่มาทำเป็นพรายเทียน

แม้พรายเทียนจะไม่ใช่นำมันพรายที่ลนจากร่างมนุษย์ แต่ก็มีความแรงดุจเดียวกัน ถ้ารู้วิธีใช้สามารถเอาไปดีดสาวได้ ลพ.ท่านทำพรายเทียนขึ้นมา เพื่อเป็นหัวเชื้อทำสีผึ้งแมลงทับอันโด่งดัง ตัวพรายเทียนเองไม่ได้ให้ใครเป็นการทั่วไป ผู้จะได้จริงๆต้องเป็นคนใกล้ชิดที่ท่านไว้วางใจเท่านั้น

สีผึ้งพรายเทียน ถือว่าเป็นวิชาเอกของท่านครับ ใครมาลงนะหน้าทอง ลงเสน่ห์ ท่านจะใช้สีผึ้งพรายเทียนเป็นองค์ประกอบหนึ่งด้วย...ใครไม่ชอบใช้แค่พกติดตัวก็เกินพอแล้ว คาถาไม่ต้องใช้ ขอแค่ศรัทธาอันแน่วแน่เท่านั้นครับ

 

ขอบคุณครับคุณอาสุธรรม