เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ภาพน้องเมษเช้านี้
งามดังวาดด้วยสีอะครีลิค
ต้องเขียนมนตราประกอบเบาๆ...

พริ้วพรายน้ำ.......ชื่นฉ่ำตา
ไร้นาวา...........เหลือหนุ่ม-สาว
ยืนสบตา..........เชิญย่างก้าว
สาวเท้ามา.........กลางฟ้างาม!

พอได้อารมณ์ประกอบ สีสันสวยท้วมๆ

 

น้องน

น้องต็อดฯตามล่า-ตามลุ้น พระมายันเครื่องราง
เป็นนักสู้จอมทรหดอีกท่าน-เดี๋ยวก็ได้
เหมือนเขาว่า วันพระไม่ได้มีหนเดียว
อยากได้ของดีต้องอดทน
หรือรักแล้วรอหน่อย นั่นแล

 

มาเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ...โมทนาบุญกับทุกๆบุญนะครับ...ติดตามตลอดแต่ไม่ได้ร่วมสนุกด้วย รอสาธุด้วยก็ลุ้นพ้นแล้ว...แต่เห็นแว่วๆว่ามีสีผึ้ง อาจกระโดดมาร่วมสนุกด้วยคนนะครับฮ่าๆ

 

น้้องมุหายไปปฏิบัติธรรมหลายวัน ไม่ลืมกัน
อุตส่าห์ปลีกตัวมาทักทาย ขอให้เจริญ

ทำโครงการธรรมะดีๆ เป็นธรรมทาน
บอกกล่าวเล่าสิบบ้างก็ได้ ในกระทู้นี้
มี"นักบุญ"เยอะมากนา อย่าทำเป็นเล่น!

บอกที่นี่ที่เดียว มีคนอ่านมากมายคุ้มที่สุด
แต่อย่าทำให้ผิดระเบียบเว็ปแล้วกัน

จบทักทายน้องมุ ก็ต้องขอลาเข้าสนง.
เปิดงานวันแรก งานท่วมหัว ต้องรีบสาง
ทั้งปิดงบ ทั้งเปิดงานใหม่ใหญ่ๆ เหนื่อยแต่สนุก
สวัสดีทุกท่าน ขอให้มีพลังกาย-พลังใจสู้ต่อไป
หนักต้องเอา-เบาต้องสู้ ชีวิตเจริญ
สังคมรุ่งเรือง-ชาติก้าวหน้า-ว่าไปน้่น-ฮ่า

 

อ้าว ท่านนำทางแว่บขึ้นมาก่อนละนิ้ว
ตอบเสียก่อนเพราะท่านเข้าเว็ปไม่บ่อย

ขอบคุณแรงใจไม่ห่างหาย ซึ้งมาก
สนุกกับเครื่องรางสักหน่อยพอเพลินๆ
มีบางอย่างให้ลุ้นบ้าง ชีวิตไม่เฉานะท่าน
เดี๋ยววันนี้ทำบุญให้เว็ป เขียนลุยป่าช่วงบ่าย
เย็นอาจว่าเครื่องราง-ถ้าไม่เหนื่อยมาก-ไปล่ะ

 

สวัสดีวันจันทร์ค่ะ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่านครับ เรื่องธรรมะผมก็เรื่อยๆแต่ไม่ค่อยได้สัมผัสอะไรแค่ได้รับรู้ว่าคำพระพุทธเจ้าพูดจริงเสมอ ผมกลัวพูดไปจะกลายเป็นเอามะพร้าวห้าวมาขายสวน อ่ะครับ. แต่ที่แน่ๆได้รับรู้อย่างนึงคือ พระเครื่องช่วยส่งเสริมชีวิตเราได้ มีกับไม่มีแตกต่างกันแน่นอนครับ เพราะของบางอย่างไม่ได้ปรับดวงชะตาเรา แต่ปรับที่ใจเราครับ เช่นพระพุทโธน้อยคุณแม่บุญเรือน ผมใส่แล้วใจเย็นลง บางคนที่ทั้งที่เคยไม่ชอบ. แต่หลังคล้องเรากลับมองเค้าในด้านที่น่าเห็นใจและเลยล่ะความเกลียดลงได้ เป็นต้น

ส่วนเรื่องตะกรุดมีคำถามที่สงสัยคือ มีคนบอกว่าบางอาจารย์ห้ามคลี่ตะกรุดดูแผ่นจาร คำสั่งแบบนี้มีจริงมั้ยครับ คลี่แล้วพุทธคุณเสื่อมเลยหรอ แต่ฟังคุณอาแล้ว ที่บอกว่า ขอบใจน่ะไอ้ไง่ที่ซื้อ สรุปได้ว่าหาแหล่งเชื่อถือไม่ได้ ไม่ซื้อดีกว่า

 

หลังจากที่อกหักจากพี่ wanwi ไม่ได้เหรียญลป.เริ่ม ก็พยายามค้นหาประวัติพระที่มีอยู่ว่าองค์ใดที่มี ลป.เริ่ม มาร่วมพิธีด้วย ปรากฎว่ามีอยู่องค์หนึ่งคือ พระพุทธชินสีห์ วัดบวรนิเวศน์ ปี 2533 ที่สร้างโดยคณะทันตแพทย์ศาสตร์จุฬา ที่มีพระทนต์ของในหลวงรัชกาลที่ 9 ผสมอยู่ด้วย มีเกจิฯ องค์ที่ผมศัทธามาร่วมพิธีหลายองค์ โดยเฉพาะ สมเด็จญาณฯ ลพ.อุตตะมะ และ ลป.เริ่ม องค์นี้มีคนมาจีบหลายครั้งแล้ว เกือบใจอ่อนไปแล้ว

 

ดื่มกาแฟแก้ง่วง ยามบ่ายๆกันครับ

 

ขอบคุณน้องเมษ บรรยากาศดีช่วงที-ไทม์
เพลินตาเฉพาะคุณผู้สาวชุดแดง-ฮ่า

เคาะเม้นท์แล้ว กระโดดลุย"ตะนาวฯ"
เวลามีน้อย งานคอยไล่หลังอยู่ตลอด
แอบลูกน้องจิ้ม ปิดห้อง-ขอเวลาชั่วครู่

 

สวัสดียามบ่ายครับคุณอา wanwi และ FC ทุกท่าน
สอบถามคุณอาหน่อยครับ ตะกรุดหลวงปู่หล้าที่คุณอาใช้อยู่
ของวัดไหนครับ สงสัยคาใจมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ
แอบลุ้นว่าจะเป็นองค์เดียวกับหลวงปู่หล้าที่ผมมีเก็บอยู่
หรือเปล่าครับ 555

 

(ร่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...มุมที่แห้งก็เปียกปอนไม่เหลือ...ก่อกองไฟไม่ได้เลย...!
_____________________________________________

กลางสายฝน ผมกับบักสม กึ่งเดินกึ่งวิ่งเหยาะ ไปคนละทางกับหมีควายร่างยักษ์ปักหลั่น ในช่วงค้นหาไม่กี่สิบก้าว พบโขดหินใหญ่เป็นเงาตะคุ่มกลางฝน เราพุ่งเข้าหาอย่างดีใจ...

"ถ้ำโว้ย สม ถ้ำของจริง"...

โชคเล็กๆโผล่จากเงามืดให้เห็นอีกหนในวันอันแสนโหดร้าย...รีบเผ่นกลับมาแจ้งข่าวดีพวกพ้อง ตลอดทางหัวใจผมกระสับกระส่าย จิตสังหรณ์เร้นลึก ทำงาน!

อากาศกดทับหนักอึ้ง ท่ามกลางเม็ดฝนหนาไม่ยอมคลายตัว...ในมวลอากาศแทนที่จะสดชื่น ด้วยกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า กลิ่นฝน ประสาป่าชั้นดีที่เพิ่งเบ่งบานรับน้ำ ดันมีกลิ่นดินประสิวลอยอวล สัมผัสได้จางๆ

ประจุไฟฟ้าในอากาศ แถวนี้ หนักมาก!!!

พวกเราประคองกันออกจากใต้ต้นไม้ ผมหิ้วปีกคุณชาติเข้าแท่าถนัดบากบั่นมาถึงโขดหิน...หน้าปากถ้ำแลดำมืด ยังไม่เข้าไปสำรวจ...

==========" เปรี้ยง"...!!!==========

พลังเสียงสนั่นหวั่นไหว ยิ่งกว่าไดนาไมท์ระเบิดเหมือง ทำงานพร้อมกันสิบลูกเพื่อระเบิดโขดเขาหิน...

คลื่นอากาศอัดแก้วหูพวกเราแทบแตก ประจุไฟฟ้าแล่นผ่านตัวเฉียดใกล้ชนิดเส้นยาแดงผ่าสิบหก ทำขนหัวกับขนทุกเส้นในกายลุกชูชัน ยิ่งกว่าคนจับไข้หัวโกร๋น!

เทวาพิโรธ ส่งเทพสายฟ้าฟาดอสุนีบาตผ่านหลัง ลงตรงต้นไม้ใหญ่ที่พวกเรา เพิ่งจะถอยกายออกมาไม่กี่นาที

พลังความร้อนมหาศาลกับคลื่นเสียงไม่รู้กี่สิบร้อยเดซิเบลล์ กระแทกอัดหลังผมที่หิ้วคุณชาติหัวคะมำ ส่งเราถลาไปข้างหน้า ท่าตะครุบกบหมดท่า แก้วหูลั่นเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ หน้ามืดวูบ ในรูหูมีแต่เสียง วิ้ง วิ้ง

บักสมร้องจ๊าก เกือบโยนไอ้ปืนโตทิ้ง แต่ยั้งมือทัน เพียงทรุดตัวคุดคู้ เอามือยกปืนกุมหัว หลับตาปี๋อยู่ที่พื้น...ลุงพรานเฒ่าหงายผลึ่งก้นกระแทกด้วยสูงวัย ทิ้งอีแก่เอามืออุดหู อย่างสุดทนทานพลังเสียงกัมปนาท!!

คุณนงร้อง"กรี๊ด" หวาดผวา สุดจะควบคุมสติสัมปชัญญะ!!!

ผมลุกขึ้นหันหลังไปดูผลงานธรรมชาติสุดโหด...ต้นไม้ใหญ่ที่เราเพิ่งผละจาก โดนสายฟ้ามหากาฬ ฟาดลงกลางต้น ผ่ามันแยกแบะออกเป็นสองซีกเหมือนขวานยักษ์จามลงมาจากห้วงอวกาศ ไฟติดพรึ่บ ลุกโชนพวยพุ่งประดุจไฟนรกอเวจี

หากทุกชีวิตยังหลบฝนอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องเก็บศพ...เพราะมันฌาปนกิจเป็นจุล ไม่เหลือซาก!??

 

คุณอา Wanwi มีเมตตามากครับ ผมขอลงทะเบียนร่วมสนุกกับ ตะกรุด แล้วกันนะครับ ถึงไม่ได้ยังไงก็ตั้งใจว่าจะร่วมทำบุญกับคุณอาผู้ใหญ่ใจดี กับเรื่องเล่าสนุกๆ ติดตามตลอดเลยครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

ดอกไม้เพลิงสีแดง ปะทุเริงร่าท้าสายฝน กลางป่าดิบ...!

ลูกไฟลุกโชนพวยพุ่งส่งสัญญาณไปถึงทวยเทพบนฟ้า...เสมือนจะถามว่าสะใจหรือยัง?

พวกเราเร่งรีบลุกขึ้น สลัดความสยองขวัญพรั่นพรึงเบื้องหลัง พุ่งเข้าถ้ำ ไม่ต้องตัดสินใจหนสอง

ป่าอาถรรพ์สุดแสนหฤโหด เสือกไสไล่ส่งทุกฝีก้าว ด้วยสัตว์ร้ายทั้งในน้ำ บนบก ซ้ำด้วยไฟกับน้ำยังไม่พอ...พสุธาพลันสั่นสะเทือนน้อยๆ ปรากฏเสียง คึ่ก คึ่ก คึ่ก ใต้ฝ่าเท้า

รถไฟกำลังวิ่งเป็นร้อยขบวนพร้อมกัน...ผมเคยประจันกับลุงพราน-บักสมมาแล้ว ความรู้สึกกลัวที่สุดในชีวิตแบบนี้ หวนกลับมา...

เพราะมันฝังตรึงตราในความทรงจำ ไม่มีวันลืมเลือน!

"แผ่นดินไหว หลบเข้าผนังถ้ำเร็วทุกคน"!!!

ผมร้องตะโกนสุดเสียงคอหอยแทบแตก หิ้วคุณชาติ ผวาเอาตัวเข้าแนบผนังถ้ำ แสนเป็นห่วงแม่เสือสาว แต่เธอก็ไวสมผจญภัยมาเยอะ ติดตามผมด้านหลังแนบตัวข้างๆ

ลุงพรานเฒ่ากับบักสม เคยมีประสบการณ์ธรณีพิโรธร่วมกันกลางถ้ำเถื่อน ผวาเข้าหาผนังถ้ำว่องไวทันกัน

ผมแหงนหน้าคอตั้ง ฝ่าสายตาเขม้นมองเพดานถ้ำดำมืด ไม่เห็นอะไรเลยเพราะไร้แสงสว่าง ได้แต่ภาวนา เพดานถ้ำ อย่าถล่ม

สวดมนต์ในใจวกวนไม่จบสักบท พักเดียว การกลับตาละปัตร หนนี้ไม่ใช่พระแม่ธรณีผสมโรงกลั่นแกล้ง...!

ลุงพรานซึ่งกำลังตะแคงหูฟัง ลงทุนนอนหมอบเอาหูแนบพื้นถ้ำ...หูยอดพรานผู้เฒ่ายังไม่ตึงเพราะฟ้าฝ่า แยกสรรพสำเนียงป่าดีกว่าผม...

" เสียงน้ำป่านายทหาร"...ลุงขึ้นนั่งยอง พูดอย่างมั่นใจ

อุแม่เจ้า...ผมนึกในใจ จะเอาให้คางเหลือง หรือถึงตายทุกรูปแบบหรือไร? เจ้าป่า เจ้าเขา เจ้าข้า ผมรำพันในอก...

ลืมนึกถึง"จระเข้เจ้า"ที่อาจเป็นต้นเหตุอาเพศทั้งมวล!?

"ไปดูกันลุง เผื่อมันมาทางนี้"...เป็นไง เป็นกัน ผมตัดสินใจ ถ้ำนี้น่ามีที่สูงพอหลบภัย แต่ต้องเห็นมหาอุทกภัยกับตา

เราเดินฝ่าลมฝนที่ยังหนาเม็ด บอกบักสมคอยระวังตัว ไม่ชอบมาพากล พาทุกคนหนีเข้าถ้ำหาที่สูง...ฟ้าด้านนอกเบื้องบน เริ่มสร่างซาอารมณ์บูดเบี้ยว ไม่อาละวาดเปรี้ยงปร้างขนหัวลุก

กลางม่านฝน ลุงพรานชี้ลงเบื้องล่าง ที่เราเพิ่งตะกายผ่านกันมาเมื่อชั่วโมงก่อน...

มวลน้ำสีเหลืองขุ่นข้นคลั่กมหาศาล ทะลักจากด้านสูงภูนี้ แต่เป็นด้านตะวันออก โถมลงสู่สายนทีด้านล่าง ถล่มไม้เล็ก-ใหญ่ที่ขวางทางหักระเนนโผงผาง

ต้นไม้ใหญ่กลายเป็นท่อนซุงมหึมาที่ถูกกระชากหลุดทั้งราก ทั้งโคน กระโจน กระแทกจากที่สูง ตูมซ้ายที ตูมขวาสองที แล้วเจ้าต้นไม้ยักษ์ก็อัดกระแทกโขดหินใหญ่ระเบิดกระจายเหมือนถูกค้อนยักษ์ทุบ!

ภาพมหานรกเบื้องหน้า มีมวลน้ำเป็นจ้าวดลบันดาล ผมเพิ่งเห็นหนแรกบนตะนาวศรี สุดสะพรึงสยองขวัญ สุดฤทธิ์ สุดเดช ไม่แพ้ แผ่นดินไหว...ไฟป่า...ฟ้าพิโรธ!!!

 

เชิญครับน้องณัธเตอร์ ให้น้องต้อดจัดคิวได้เลย
วันนี้ช่วงเย็น-ค่ำ จะเริ่มเขียนเครื่องราง
เรื่อง"สีผึ้ง"ก่อน แล้วตามด้วยตะกรุด

สนุกกันช่วงสงกรานต์ ปีใหม่
รดน้ำดำหัวด้วยเครื่องราง-ฮ่า

 

น้องเฮอร์มิต ของผมเป็น หลวงปู่หล้า ตาทิพย์
วัดป่าตึง อยู่อ.สันกำแพง เชียงใหม่ เจ๊า
ขอให้เป็นองค์เดียวกัน เหลือกิน เหลือใช้

 

ถ้าหลังมีฝังพลอยด้วยยิ่งดี
ผมมีเก็บอยู่3องค์ มีใบประกาศด้วย
เป็นอย่างที่ว่าจะ"ครบเครื่อง"ครับ

ราคาวันนี้"หลักพันต้น" ไม่นานคงไปไกล เพราะเป็น
สุดยอดแห่งพิธีและมวลสาร แถวหาดใหญ่มีขาใหญ่
กว้านซื้อ พรรคพวกที่เปิดศูนย์เล่าฟัง เมื่อปีที่แล้ว

 

ร่วมลงชื่อลุ้นเครื่องรางด้วยครับ

 

สวัสดีคุณพี เข้าบ่ายแก่วันจันทร์
ปลุกเจ้าหมอที่เดินละเมอได้แล้ว-ฮ่า

 

จริงทั้งสองเรื่องที่น้องปรายฯว่ามา
เรื่องแรก พระเครื่องช่วยได้มาก-ยิ่งปฏิบัติธรรม
ควบคู่ไปด้วย จะช่วยได้ดียิ่งขึ้น

เรื่องสอง แน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง เครื่องรางทุกชนิด ไม่ไว้วางใจกันจริงๆ อย่าคิดควักสตังค์ซื้อ หรือหามาเป็นสมบััติผมสะสมพระมาสี่สิบปี มีเครื่องรางไม่มาก(แต่ก็มากกว่าชาวบ้าน-ชาวช่องแน่)... บอกตามตรง ลึกๆแล้วก็ชอบเพราะรู้กิตติเดช กิตติคุณหลวงปู่-หลวงพ่อมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ(บอกแล้วว่า ผมความจำดี)...แต่ตัดใจไม่เล่นที่ไม่รู้ ไม่เห็น ปิดหูไม่ฟังนิทาน ต้องเจอที่มาเชื่อได้ คนที่ผมวางใจได้จริง ผมถึงยอมซื้อ

โธ่...ขนาดเขี้ยวอย่างนี้ ผมยังโดนจนเบื่อบ่น-ฮ่า