เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อักษร และภาพที่มีชีวิต...
ขอบพระคุณพี่ wanwi และผู้ร่วมปรุงรสทุกท่าน. นะครับ

 

ตื่นเต้น ลุ้นระทึกเหลือเกินครับ

ถึงกับอ่านไป จินตนาการตาม บางท่อนถึงขั้นลืมตัวกลั้นหายใจ อ่าห์

ขอบคุณคุณอามากครับ

(ติดงอมแงม ขาดไม่ได้เอาเสียเลย)

 

น่าเสียดายจังเลยน๊ะครับ แต่คิดอีกมุมนึง เราอาจหมเวลาที่ท่านจะอยู่กับเราแล้วก็ได้ ไว้วันข้างหน้า บุญเราพร้อม วาสนาเรามา และเราจะได้เป็นเจ้าของ มีดหลวงพ่อคงกลับมาหาคุณลุงอีกครั้ง แต่มันก็ดีเหมือนกันน๊ะครับเพราะสมัยนี้มีดของแท้คนตามหาอยากได้มากๆ (ผมคนนึงแหละ แหะๆ) ขืนมีคนรู้ว่าคุณลุงมี อาจมีคนตามเร้าหรือขอบูชา จนคุณลุงเบื่อหน่าย ไม่มีอารมณ์มาเล่าเรื่องสนุกๆ ให้พวกผมฟังเหมือนตอนนี้ก็ได้นะครับ อิอิ ^__^

 

มีดหมอพ่อรุ่งสองด้ามนี้ เห็นก็ขลัง ไม่ต้องลองใช้
แถมประสบการณ์ที่"ท่านสุฯ"พบเจอ ก็เหลือรับทาน
เดี๋ยวนี้ ราคาไม่จับต้องได้แล้ว เพราะบางคนเอา
ไปเม็คเป็น "หลวงพ่อเดิม"ศิษย์พี่เพื่ออัพราคาก็มี...

หลวงพ่อเดิมเป็นญาติผู้น้อง แต่อายุมากกว่าพ่อรุ่ง11ปี
เป็นศิษย์พี่ แต่เป็นญาติผู้น้อง อ่านแล้วอย่างงนะครับ

 

ใช่จ้า น้องบีเอ็ม มีให้อ่านทุกวันดีกว่า อาทิตย์ละ2หน
เพิ่งเขียนครบสองเดือนเต็ม เมื่อวันวาน ไม่เคยขาดร.ร.พลังจิตสักวัน
เป็นนักเรียนต้องมอบโล่ห์ขยัน หมั่นเขียน เรียนดี ให้นะเนี่ย-ฮ่า

 

ไม่เสียดายหรอกน้องสไปเดอร์ เพราะของยังอยู่บ้านเพื่อนแหละ
แต่เจ้าตัวลาจากไป3ปีแล้ว ก่อนนั้นมีคนมาขอซื้อเป็นแสน แต่ไม่ขาย
เมื่องานศพ ผมเลียบเคียงถามเมีย ว่ามีดด้ามเล็กเท่าปากกา อยู่มั้ย?
เธอว่าอยู่ในธนาคารกับเครื่องรางทั้งสวนสัตว์
(หมอนี่ชอบเครื่องรางสารพัดสัตว์)
เก็บไว้ให้ลูก..เออ จบกันไป

 

ขอบคุณการเป็นนักอ่านชั้นเยี่ยม
แต่ระวังหน่อย ท่านจาตุรงค์ อย่าลุ้นมาก
ผมเป็นห่วง กลัวความดันขึ้น-แฮ่ม

 

ครับ ได้ภาพมีชีวิตจากน้องต้อดฯ
เพิ่มอรรถรสมากมายจริงๆ

 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เป็นเม้นท์ที่โดนใจมาก
เสียอย่างเดียว ยุคนี้ไม่ต้องเข้าแท่นพิมพ์
ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องไปยืนรอหน้าแท่น
ผมก็เป็นนักเขียนขึ้นแท่น รับเละ-ฮ่า

 

เทพพิโรธ โหดกว่ามนุษย์มาก
ดูแผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด
สึนามิถล่มเถอะ...ไม่รู้จะโทษใคร?
หากโทษธรรมชาติ ก็ต้องด่าพวกเรา
ที่ทำร้ายธรรมชาติมากเกินไป
จนวันหนึ่งก็ต้องโดนเอาคืน...
สรุปแล้วบอก เทวาพิโรธดีกว่า-ง่ายดี ฮ่า

 

มาได้ครบเลยน้องต้อดฯผู้สุดยอด
เทพสายฟ้า พายุงวงช้าง ตาพายุ
ใบหน้าทรมานคนใกล้ตายในสุญญากาศ
เป็นภาพประกอบเรื่องที่"เพอร์แฟ็ค"ยิ่ง

ขอบคุณร้อยครั้งยังไม่พอ!

 

ครบทุกโพสท์ รีบกระโดดจ้ำเขียนมิช้าที
กลับมาสายเพราะไปร่ายมนต์ใส่ลูกกลมๆ
อย่าให้ลืมวงสวิง!...มาล่อสักสองท่อนครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เป็นโชคในคราวเคราะห์ระดับ 1 ในล้าน บังเอิญว่า...หินยอดถ้ำเหนือภู มีความ
แข็งแกร่ง...หินภูเขาก้อนมหึมา ลดทอนความรุนแรงมหาพายุได้เกินครึ่ง เป็น
ผนังทองแดง-กำแพงเหล็ก ชะลอความตายให้ชาวคณะ...โชคชะตา หรือดวง
แข็งทั้งทีมก็เหลือเดา?

ลุงพรานเฒ่าหนึ่งในผู้รอดกลับมาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง ดึงมีดประจำตัวขึ้นมาบริกรรม
คาถาภาษาพรานกะหร่าง แล้วเอามีดปักขวางในแง่หินหน้าปากถ้ำเล็ก แกบอกนี่คือ
"คาถาตัดลม" ที่พรานป่าเชี่ยวชาญต้องเรียนรู้ ไว้เอาตัวรอด เพราะพายุหรือลมแรง
ในป่า บทจะไป-จะมา บ้าคลั่งไม่มีปี่ มีขลุ่ย ไม่แพ้พายุโหด ทะเลคลั่ง!

ลมงวงช้างอื้ออึง สะบัดวนรอบหินใหญ่ แต่สุญญากาศของตาพายุหายไป อากาศ
ที่พุ่งเข้ามากดทับและถูกดูดออกเริ่มคลายตัว ทุกคนที่กำลังตาเหลือกถลน หายใจ
ไม่ออก รีบสูดอากาศเข้าเต็มปอด สำลัก แค็ก แค็ก กระชากชีวิตรอด จากเงื้อมมือ
พญามัจจุราชหวุดหวิด เส้นยาแดงผ่าแปด!!!

สายลมแรง ไม่มีการกระทุ้ง กระแทกข้ามาจนหายใจไม่ได้โพรงสมองแทบระเบิด
เหมือนไม่กี่วินาทีก่อนหน้านั้น วิชา"อีโต้ตัดลม"ของพรานเฒ่าเจนสังเวียนได้ผล...

"จารย์เลิศผู้เชี่ยวเวทย์ ยังต้องผงกหัวยอมรับ เอามือตบไหล่ลุงพรานเบาๆอย่าง
นับถือว่า..."ใช้ได้ลุง ทำได้ดีมาก"

แกว่าแล้ว ก็ล้วงกระเป๋าเสื้อ หยิบบางอย่างออกมา ทุกสายตาเห็นว่าเป็นกิ่งไม้เล็กๆ
ยาวสักคืบกว่า

"กาฝากมะยม ไม้เรียวยมทูต เฆี่ยนอีผีร้ายให้ตาย"!

จอมขมังเวทย์ งัดไม้ตายสุดท้าย เพราะทุกอย่างใช้จนหมดเนื้อ หมดตัว หมดตำรา
ที่เรียนมาทุกเล่ม...สรรพวิชายอดแห่งไสยดำ ก็งัดมาสำแดงจนเกลี้ยงฉาด

ก็อย่างที่ผมเคยยกย่องแกไว้ตอนต้นว่า ยังไม่เคยพบสุดยอดเดรัจฉานวิชาจากผู้ใด
เท่าเทียมอาจารย์เลิศอีกแล้วในชีวิตนี้ แกแตกฉานศาสตร์มืด ประหนึ่งตู้ตำรามนต์ดำ
เคลื่อนที่ เสียดายที่แกเดินและมีความหลงไหลผิดทาง

อัจฉริยะอย่างอจ.เลิศ หากมาไสยขาวหรือทางธรรม เดินไปสุดทางแห่งพุทธะได้แน่!

อาจารย์กำไม้เรียวยมทูต กลั้นใจภาวนาชั่วคาบ แล้วโยนหรือเขวี้ยงใส่งวงลมช้างสีดำ
ที่ยังห่มคลุม ไม่ยอมคลายการโอบรัด ปิดล้อมถ้ำ

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ ในเสียงอู้ของลมได้ยินชัด ผสมกับเสียงหวดไม้ ควั่บ ควั่บ ไม่กี่ที ก็บังเกิด
เสียง เปรี๊ยะ สุดท้าย เศษไม้แตกกระจายเป็นฝอยพุ่งกลับมาเกลื่อนปากถ้ำ...

อาจารย์ไม่มีสีหน้าตระหนกหรือแปลกใจ ก็ขนาดควายธนูสุดยอดเครื่องราง
อันเกรียงไกร หุ่นพยนต์ยักษ์มารอันยอดเยี่ยม ยังต้านไม่อยู่ ไม้เรียวอันแค่นี้
เอาไปสร้างความจั๊กกะเดียมแค่นั้น แต่แกทำเพราะหมดมุข หมดสิ้นไส้พุงแล้ว
ดีกว่านั่งเฉยไม่ทำอะไรเลย

กลบท คาถาอาคมมนุษย์น้อยในถ้ำ งัดใช้กันหมดทุกเล่มเกวียน แต่เจ้าถ้ำ ยังมีทีเด็ด
เหลือในมือบานตะไท พายุกระพือโหมรุนแรงส่งมาอีกครั้ง!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

มันตามติดมาด้วยประกายสายฟ้าแท่งยักษ์ พุ่งออกจากงวงช้างดำมืด อสุนีบาต
ฟาดเปรี้ยงลงเหนือก้อนหินยักษ์ ปานว่าเทพซูสโกรธาขว้างอาวุธสายฟ้าประจำ
องค์ ถล่มลงผิดที่ ผิดทาง...

ถ้ำสั่นสะเทือนโยกไหวครืน ครืน หินก้อนน้อยร่วงพรูเหนือหัว เสียงรุนแรงจนแก้วหู
ทุกคนแทบแตก ต้องรีบยกมืออุดหู-หลับตาไม่กล้ามองแสงเพลิงจากสายฟ้าที่อยู่ใกล้
จนเกือบสัมผัสความร้อนแรงนับล้านโวลท์นั้นได้

อีกเปรี้ยง และอีกเปรี้ยง ใส่ต้นไม้เล็กไฟลุกท่วม ลมหอบเอาต้นไม้เพลิงพุ่งเข้าหาปากถ้ำ...เดชะบุญช่องนั้นบิดเบี้ยวด้วยแง่หิน เล็กเกินกว่าต้นไม้ไฟจะเอี้ยวตะแคงต้นบิดเข้า
มา มันติดคาแง่หิน ไฟลุกฮือ น่าหวาดหวั่นพรั่นพรึง นรกกำลังแตกเหนือภูตะนาวฯชัดๆ!

2 เทวี กำลังสำแดงเดช ปลุกธาตุแห่งโลก ดิน-น้ำ-ไฟ-ลม ขึ้นมาใช้...ธรรมชาติฝั่ง
ทำลายล้าง ที่อยู่เหนือการควบคุม แลบงการของมนุษย์สามัญ

ลมกับไฟ ผ่านไปอย่างละหนึ่งยก เปลวไฟสร่างซา แต่สายลมยังหมุนเกลียว!

คุณเทพกับชาติ คุดคู้หัวซุนอยู่มุมถ้ำ อจ.เลิศหน้าเครียดปริวิตกอย่างคนหมดทางสู้
นั่งขัดสมาธิดึงมีดหมอมาถือไว้

จอมขมังเวทย์ทั้งเนื้อทั้งตัว เหลืออาวุธลับชิ้นสุดท้าย คือมีดหมอปรมาจารย์!!!

ข้างลุงพราน นั่งชันเข่าถือปืนเตรียมพร้อม แกบอกว่าในยามนี้ คนที่แกคิดถึงมากที่สุด
คือ...ผม นายทหารของแก...แต่เมื่อไม่มีผมข้างกาย แกก็ต้องกัดฟันสู้ตาย

ปรากฏการณ์ลมกับไฟเหนือธรรมชาติ สร้างความหวาดหวั่นให้พรานเฒ่าไม่น้อย
แต่แกกลัวหรือวิตกน้อยกว่าทุกคนในถ้ำ เพราะอยู่ป่าชั่วชีวิต ผ่านวิกฤติ ลมพายุป่า,
ไฟป่า จนชาชิน

มีอีกอย่างที่คุ้น แต่แกไม่ชอบ...และมันกำลังมา...!!!

 

สองท่อนพอแก้กระหาย
พักนิ้วก่อนครับ ช่วงค่ำมาต่อ
ให้ลุล่วง ไม่หน่วงเหนี่ยว
สวัสดีทุกท่าน นักอ่านผู้น่ารัก

 

สุดยอดจริง ๆ เรื่องเหนือธรรมชาติเหล่านี้ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าท่าน Wanwi เขียนจากบันทึกของคุณลุงเอกซ์ ก็ยากที่จะให้คนทั่วไปเชื่อถือ (ผมเองได้ฟังเรื่องของเหล๊กไหลจากพระอาจารย์ที่เคารพนับถือ ท่านบอกยังมีเรื่องมห้ศจรรย์อีกมาก มันเป็นเรื่องนอกเหตุเหนือผลทางวิทยาศาสตร์ทั้งนั้นเลยครับ) ขอบคุณท่าน Wanwi อีกครั้งครับ

 

ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้น รอติดตามตอนต่อไปครับ

 

เรียนคุณ suthumma
ขออภัยคุณwanwi
ผมขอถามนอกเรื่องครับ มีดหมอหลวงพ่อรุ่ง เล่มนี้ มีตะกรุดฝังที่สันมีดด้วยใช่ใหมครับ เเละอยากรู้ว่า ถ้าตระกรุดบนสันหลุดไป จะทำให้มีดหมอเสื่อมอาคมหรือไม่