เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ครับ...จิ้ม จิ้ม แพลบเดียวหนึ่งเดือน
จำได้ว่าจิ้มแทบทุกวัน ไม่เคยพัก
เออ...น่าจะเป็นการจิ้มมากที่สุดในชีวิตนะ 555

 

สาธุ แค่คำพรจากใจจริงของน้องเมษก็ซึ้งครับ
ยินดีที่ทำให้ผู้อ่านมีความสุขจริงๆนะ

 

เพียงแค่รอคอยไม่ทันได้เสพสมก็มีอาการใกล้ลงแดงอย่างนี้ นึกไม่ออกเลยว่า หากละครลาโรง จะรู้สึกอย่างไร สงสัยเหล่าแฟนคลับคงคลั่งเผาเมืองเหมือนมริกันชน กำลังสติแตกในขณะนี้กระมัง???
...ไม่ได้กดดันท่านพี่wanwi ให้สร้างมหากาพย์ข้ามทศวรรษนะครับ หุหุ

 

ลุ้นจริงๆ กับการล้มเจ้าพลายผีสิง คอยติดตามเสมอครับ

 

ไม่นึกไม่ฝันว่าวันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกพกลม..เพียงแค่สายลมพริ้วผ่านวูบเดียวเหมือนหายใจเข้ายังไม่ทันหายใจออกก็ผ่านไป1เดือนแล้ว...เรื่องเล่าเพิ่งเริ่มต้นเองนิ...สู้..สู้..ครับ..เป็นกำลังใจส่งให้ท่านwanwiจิ้มๆๆๆและจิ้มครับ(deejai)(deejai)(deejai):z16:z16:z16

 

(ต่อ)..ขุมทองตะนาวศรี-ปีศาจปู่โสม!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

บักสมชูมีดหัวตัดวิ่งพรวดออกนอกถ้ำ ร้องเหมือนเสียสติขาดการควบคุมชั่วครู่...
"เอางามันก่อน ผมแบกไปเอง ขายได้หลาย" ไอ้หนุ่มอิสานรัวลิ้นภาษาบ้านเกิด
ผมแปลได้แบบนี้ ไม่มีใครทันทัดทาน เพราะทันใดนั้น เสียงลมพายุก็กระหน่ำ
โครมคราม มันมาจากไหนไม่รู้ ตามด้วยเสียงหวีดหวิวซู่ซ่าของยอดไม้ไหวเอน
เสียดสีกันทั้งป่า บางต้นกระทบกระแทกก้องป่า สรรพสำเนียงไม่รู้ที่มาโหยหวน
กรีดก้องไพร เหมือนดั่งการการล้มของพญาคชสารผีสิง ปลุกปีศาจทั้งตะนาวศรี
ลุกขึ้นมาคร่ำครวญ ใต้จันทราสีโลหิต

ไอ้หนุ่มที่ราบสูง หยุดเต้นแร้งเต้นกา วิ่งหน้าตั้งกลับเข้าถ้ำ หน้าซีดเหลือสองสลึง
กระบวนกลัวผี บักสมเป็นหมายเลข1อยู่แล้ว

ลมแรงพัดมาทุกทิศ ตรงที่พญาคชสารล้มมีลมหมุนหอบกิ่งไม้เล็กๆ ใบไม้ปลิวว่อน
แม้กลางคืนแสงจันทร์ไม่กระจ่างเต็มที่ก็ยังเห็นชัด ยิ่งส่องไฟออกไปหาแนวป่ารอบ
ด้าน ก็เห็นดวงไฟสะท้อนแสงออกมาวับแวมมากมายหลายสิบคู่ ไม่รู้ดวงตาปีศาจ
ชนิดไหนหรือดวงตาสัตว์กลางคืนพันธุ์ใด นกแสกบินโฉบร้องก้อง แซก แซก ผ่านถ้ำ
ไปอย่างตื่นกลัว ขนาดนกสัญญลักษณ์ยมทูตยังตื่นตระหนกบางอย่าง

ลุงพรานทำปากขมุบขมิบท่องคาถาเป็นภาษากะหร่างเบาๆ ผมกุมองค์หลวงปู่ที่คอ ใจ
ไม่คิดหวาดหวั่น ผมไม่คิดร้ายกับผีห่าตนใด ถ้ามันคิดว่าผมเป็นศัตรู ผีป่าตนนั้นคิดผิด!

ผมรีบกระตุกทุกคน..."เวลาไม่มาก พ้นคืนนี้ถอนอาถรรพ์ไม่ได้ รีบไปกันเร็ว"...ผมรู้จาก
การบอกของเจ้าหญิงในฝัน ก่อนเธอเลือนหายว่า ต้องทำคืนนี้ คืนแห่งเดือนเพ็ญเต็ม
ดวง แต่เป็นสีเลือดเท่านั้น

เราวิ่งออกจากถ้ำผ่านร่างภูเขาขนาดย่อมๆของช้างผีสิง ผมนำหน้าทุกคนตามติด ก้มหัว
ต้านลม มือกำหลวงปู่แน่น เอาลิ้นดุนเพดานปากด้านบน ทำสมาธิมั่น นึกถึงพระมหาคา
ถาครอบจักรวาลอันยิ่งใหญ่จรดฟ้าแลดิน..."มงกุฏพระพุทธเจ้า"!!

"อิติปิโส วิเสเสอิ..."ฯ ผมกลั้นใจท่องจบบท3คาบ...แล้วร่ายเสียงดังเป่าพรวด นาทีนี้จำ
ต้องทำตัวเป็น"จอมขมังเวทย์"เพื่อขวัญและกำลังใจของทีม

เมื่อ จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน...ยามใจมั่นคง จิตก็แน่วนิ่ง
ดุจธนูจอมพรานขึ้นสายขึงตึงพร้อมปล่อยจากแล่งสู่เป้าหมาย...จิตเป็นเฉกเช่นเดียวกัน
ความนิ่งนำสมาธิพลิกเข้าสู่ขนิกสมาธิว่องไวด้วยวสี สู่อุปจารสมาธิดังลัดนิ้ว จิตเสวยอา
รมณ์เป็นหนึ่งเดียว เช่นจิตผมยามนี้แนบแน่นกับอำนาจพระพะทธคุณเต็มเปี่ยม ผมมั่นใจ
จนหน้าเห่อชา ขนหัวตั้งชัน ขนตั้งด้วยความมั่นใจว่า ไม่มีอำนาจฝ่ายต่ำ มนต์ดำใดใดใน
โลกา ต้านพลังพระพุทธคุณได้ หากเราไม่ใช้เพื่อกระทำชั่วร้าย

แรงลมกระจ้อยจากปากผม ยามปกติแค่เป่าใบไม้ไหวห่างไปสองก้าวข้างหน้ายังไม่ได้
แต่ยามนี้เมื่อผมเป่าพรวดไปพร้อมมหาคาถา..."มงกุฏพระพุทธเจ้า"..ลมน้อยก็แปรเป็น
มหาวาตภัย กวาดลมอึงคะนึงโค่นไม้ใหญ่โผงผางก่อนหน้านั้น สงบในพริบตา สำเนียง
อื้ออึงป่าแตก นรกแตก เงียบกริบราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้น!

ผมตะโกนบอกลุงพราน..."นำทางไปหินใหญ่ลุง มีทางขึ้นหลังคาถ้ำบนนั้น" ลุงพราน
พยักหน้ารีบนำว่องไว จันทร์สีเลือดเริ่มคล้อยจากตำแหน่งบนฟากฟ้า เป็นสัญญาณ
ของเวลาที่เคลื่อนไม่คอยท่า พวกเราไม่มีนาฬิกาสักคน แต่ผมคะเนมุมดวงจันทร์บนฟ้า
กว่าจะเช้ามีเวลาเหลือ หากไม่มีอุปสรรคใด เกิดโดยมิคาดฝัน

มนุษย์บ้าสี่คน ถ้ามีดวงตามองลงมาแบบ เบิร์ด อาย วิว โดยเบื้องบน จะเห็นเราเป็นดั่ง
มดเล็กๆกลางขุนเขายามค่ำคืน มีมือยักษ์แห่งชะตากรรมคอยขยุ้มอยู่หนใดไม่รู้ แต่เมื่อ
มันลิขิตมาอย่างนี้ ในที่สุดมดน้อยมอมแมมสี่ชีวิตก็ไต่ขึ้นหลังคาถ้ำสำเร็จ!

 

ความฝันไม่กี่ชั่วโมงยังกระจ่างในความทรงจำ คราวนี้ผมนำหน้าส่องไฟตรงรูถ้ำถล่ม
แล้วไถลตัวไปตามคานลงสู่พื้นให้เพื่อนๆทำตาม เราทุกคนพบตัวเองยืนในโถงใหญ่
หน้าทางสามแพร่ง ช่องเก็บกระดูกอยู่ขวา ช่องเล็กเก็บศพที่ีิคิดว่าเป็นแท่นพระศพ
เจ้าฟ้า อยู่ซ้ายสุด...เราคลานเข้าช่องเล็กแล้วหลายรอบเห็นช่องกระดูกที่เต็มด้วย
งูเห่ามาแล้ว...

เหลือช่องกลางที่ยังไม่เคยเหยียบย่างสัมผัส

ผมนำหน้าทุกคนเข้าช่องนี้ เป็นทางเดินง่ายสบายๆมีความกว้าง-ความสูงเพียงพอ
มีหินดินหล่นลงมากีดขวางไม่มากจากแผ่นดินไหว พวกเราเดินไปสุดทาง ด้วยระยะ
ทางเดินประมาณสามสิบก้าวและเราก็พบ...

บ่อไฟ...ปากปล่องภูเขาไฟที่ปริแยกออก!!!

มันถูกแผ่นดินไหว ดันขึ้นมาเป็นขอบสูง สูงราวหน้าอกผม ลำบากสำหรับลุงพรานเล็ก
น้อย ต้องเขย่งสุดตัวจึงเห็น...

ลึกลิบลิ่วในบ่อนั้น ลาวาแดงฉานกำลังเลื่อนไหลผ่านเหมือนตังเมเหนียวในกระทะ
มันคืบผ่านใต้ผืนธรณี เบื้องล่างที่เรายืนกันอยู่นี่เอง แต่มันจะอยู่ลึกสักกี่กม.รึกี่ไมล์
ไม่มีใครมีความรู้ในหมู่เราเดาถูก แต่รู้ว่าลึกมากเพราะไอร้อนส่งขึ้นมาพวกเราแทบ
ไม่ระคาย ได้กลิ่นกำมะถันเพียงจางๆ

นี่ไง...ระวัง ไฟกำลังมา...ที่หลวงปู่เมตตาชี้ความนัย!!!

 

ยาวพอควรสำหรับวันนี้
เรื่องราวขมวดเมามัน
พรุ่งนี้เจอกัน คืนนี้ราตรีสวัสดิ์
ปลอดโรค ปลอดภัยทั้งภายใน-ภายนอกครับ

 

เรื่องราวขมวดเมามัน สมดังคำที่พูดไว้จริงๆครับ สนุกตื่นเต้นมากๆครับ

 

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ทั้งสนุกตื่นเต้น ชวนติดตาม รออ่านตอนต่อไปครับ ขอบคุณมากๆครับ

 

วันนี้นอกจากความสนุกตื่นเต้นแล้ว ยังได้เคล็ดวิชาการใช้คาถามงกุฏพระพุทธเจ้าที่ขลังและศักดิ์สิทธิ์ยิ่งนัก ขอบคุณมากครับ

 

ขอบคุณครับคุณอา
"ห้อมาเต็มกำลัง คุณอาเบรกเอี๊ยด!!"
ชีวิตคนๆหนึ่งทำไมพิสดารล้ำลึก
ได้ขนาดนี้ครับคุณอา?

 

น่านนะซิ...มันพิสดารจริงๆ
แต่ไอ้เจ้าสิ่งนี้ทำให้
เกิดเรื่องราวและความมันส์บันเทิง
จรงิมั้ยน้องบานชื่น...สวัสดีวันเสาร์คนแรกครับ

 

ยินดีครับที่ได้ทั้งความสุข บันเทิง
ผสมความรู้เพิ่มเติมเรื่อยๆ
ไม่เสียเจตนารมณ์คนเขียน
และคนบันทึกครับ

 

เชิญเลยครับ ตอนต่อไปกำลังมา
ขอเวลาตอบโพสท์หมด...ขอบคุณที่ติดตาม และชอบ

 

โดยส่วนตัวผมเองอ่านบทความอื่นจะอ่านเร็วมากไม่ละเอียด แต่ของคุณอาตอนแรกๆก็อ่านเร็วตอนช่วงหลังต้องอ่านช้าๆละเอียดมากขึ้นบางครั้งต้องอ่านซ้ำ เหมือนถูกผู้เขียนสะกด เขียนได้เยี่ยมมากครับ.

 

ใช่...หักมุมทุกตอน เปิดเผยทีละสเต็ป
ใครเดาถูกก็...เก่ง!
แต่ละสเต็ปมีเหตุ-มีผลในตัวเอง
ตื่นเต้นจนลืมรูปหรือครับน้องสอยดาว

 

ขอบคุณที่ทำให้น้องคมอินได้
แต่สารภาพตามตรง ผู้เขียนก็
เขียนไป "อิน"ไปเช่นกันครับ

 

จริงครับท่านพาวฯ..เขาถึงว่า
"เวลาและวารีไม่เคยรอใคร"
มันไปไวมาก นี่ก็ใกล้ปีใหม่อีกแล้ว
ใจร่มๆและมีความสุขตลอดไปเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณการติดตาม การโพสท์กำลังใจ
เหนียวหนึบแน่นตลอดเวลาครับ

 

อีกสักพักตามลุ้นต่อเลยครับ
ขอบคุณที่ลุ้นกันมายาวครบเดือน