กึ่งพุทธกาล..เปิดธรรมโลกุตระ! ไขความลับจักรวาล ไขขปริศนาแห่งธรรมจักร

แดนสุญญตา....

ความว่างที่มิใช่ความว่างเปล่า

ความว่างกับความว่างเปล่าสองความหมายนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ที่จิตจักรวาลบอกว่า เริ่มแรกของการรับรู้ที่อุบัติขึ้นจากความว่างนั้นคืออะไร? ถ้าสิ่งนั้นว่างเปล่าจริง ๆ จะมีสิ่งใดที่เกิดขึ้นจากความว่างเปล่านั้นได้อย่างไรนะค่ะ ...ไขความลับจักรวาล

 

ทำไม...ความว่างเปล่า..จึง..ไม่ว่างเปล่า
ทำไม..ความว่างเปล่า..จึงเป็น..แดนว่างเปล่า

 

จิตยิ้ม....ก็ ตอบมาซี้......มาไขความลับ ไม่ไช่เหรอ

 

ว่างเปล่า( )...ไปเป็น....ความว่างเปล่า(?)......ไปเป็น....แดนว่างเปล่า(.....?......)

( ).................ไปเป็น...................(?).............ไปเป็น.............(......?........)

ได้ยังไง....จิตยิ้ม..ตอบมาสิ

 

ก่อนที่เราจะไปหาความรู้ถึงว่าทำไมความว่างที่มิใช่ความว่างเปล่า....

ถ้าอย่างนั้นเราลองมาจินตนาการให้เห็นภาพกันดูนะคะ....ว่า

ถ้าหากจักวาลเอกภพอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้ ที่เรารู้ดีกันอยู่ว่ามีแสงดาวเปล่งประกายระยิบระงับงดงามพร่างพราวอยู่บนท้องฟ้า ที่มีสิ่งต่าง ๆ ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็นล่องลอยอยู่ในอวกาศ ถ้าแรกเลยมีแต่ความมืดมิดในไม่สรรพสิ่งใดอยู่เลยแม้แต่สรรพสิ่งเดียว

แล้วจู่ ๆ อยู่มาวันหนึ่ง เหมือนเรารู้สึกตื่นมาจากการหลับไหลอย่างฉับพลัน ทั้ง ๆ ที่เราจำได้ว่าแท้ที่จริงแล้วยังมิเคยหลับไหลเลย จะทำเช่นไร ถ้าหากว่าในบัดนี้ มีสำนึกแรกที่รู้ว่าตนมีอยู่ มีรูปธรรมแห่งตัวตนที่เป็นรูปธรรมพลังงานเกิดขึ้น โดยที่มันยังมิเคยมีปรากฎการณ์เช่นนี้และความรู้สึกนี้ัมาก่อนเลย นั่นเป็นเพราะยังไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลยหรือ อาจกล่าวไว้ว่า....

สำนึกแรกรู้นั้ เป็นสิ่งที่ยังไม่เคยมีอดีต ไม่เคยมีปัจจุบัน และยังไม่เคยมีอนาคตมาก่อนอีกต่างหากด้วย

ถ้าการสั่นสะเทือนเป็นรูปธรรมเกิดขึ้น สำนึกแรกแห่งการรับรู้ ว่ากำลังมีอยู่จริง บังเกิดขึ้นแล้วจริง สัมผัสการรับรู้แรกแห่งการยอมรับ ถึงการมีอยู่จริงของสิ่งแวดล้อม คือ สนามพลังงานสากล มันมีอยู่แล้วก่อนแล้ว

หากนำสถานการณ์ดังกล่าว ในการก่อเกิดรูปธรรมพลังงานจากการอุบัติขึ้นด้วยตนเอง ที่ยังไม่เคยรู้จักมาก่อนแล้วรอบ ๆ รายล้อมไปด้วยความมืดสนิท และยังสงบสงัดอีกด้วย

สำนึกแรกรู้ ! ถามตัวเองว่า..ฉันเป็นใคร? มาจากไหน? มาที่อยู่ตรงนี้...อยู่ที่นี่ได้อย่างไร...?

จากคำถามชุดแรกที่ผุดขึ้นมา นำไปสู่การค้นคว้าหาคำตอบแล้วใช้เวลาการสั่นสะเทือน การนึกคิดเนิ่นนานผ่านไปสักเท่าใด คำตอบที่ได้รับ ก็คือ "ไม่มีคำตอบ" นึกย้อนหลังที่ผ่านมาก็ไม่มีเรื่องราวใด ๆ อยู่เลย เพราะเป็นผู้ไม่มีอดีต ไม่มีปัจจุบัน และไม่เคยมีแม้แต่อนาคต เพราะเพิ่งจะอุบัติด้วยตนเอง ตรงนี้ ปัจจุบันที่มันเพิ่งจะเริ่มในบัดนี้เท่านั้น

เมื่อเริ่มแรกของการมีสำนึก ที่มีการอุบัติขึ้น สำนึกแรกขณะที่พยายามค้นหาความเป็นตัวเองอยู่ ก็พบว่า เป็นรูปธรรมพลังงานที่มีความสมดุลในตนเอง มีการสั่นสะเทือนเป็นคลื่นความถี่สูงอยู่ภายในตนเองอย่างต่อเนื่อง จนเหมือนไม่มีสิ่งใดสั่นสะเทือนอยู่เลย ทั้ง ๆ ที่มีการสั่นสะเทือนอยู่ และ ยังมีการเหวี่ยงหมุนรอบตัวเองอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วสูงมาก จนแลดูเหมือนหยุดนิ่ง คือ เสมือนมิได้เหวี่ยงหมุนรอบตัวเอง ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วได้เหวี่ยงหมุนรอบตัวเองด้วยความเร็วคงที่รอบตัวเอง ภายในแก่นแท้พลังงานนั้นแลดูเหมือนว่างเปล่าไม่มีสิ่งใด ทั้ง ๆ แท้แล้วยังมีคลื่นความถี่ที่สั่นสะเทือนสูงสุดอย่างต่อเนื่อง จนดูเหมือนไมีมีสิ่งใดสั่นสะเทือนหรือไม่มีสิ่งใดอยู่เลย

แดนสุญญตาเป็นสนามพลังงานนอกระบบเอกภพ สำนึกแรกรู้แห่งการรับรู้ เต็มไปด้วยความมืดมิด แต่เป็นความมืดมิดที่ไม่สนิท แม้จะมืดมิดสักเพียงใดก็สามารถมองเห็นทุกสรรพสิ่งใกล้ใกลอย่างไร้อุปสรรค เคลื่อนไหวไปไหนเพียงกำหนดว่าต้องการไป จะไปถึงเป้าหมายทันทีได้อย่างฉับพลัน ในการเคลื่อนย้ายได้อย่างนั้น สิ่งที่ขาดไม่ได้ คือ สนามพลังงาน[/U]

รูปธรรมพลังงานแก่นแท้ มิได้ดำรงอยู่อย่างเลื่อนลอยในท่ามกลางสิ่งแวดล้อมว่างเปล่าจนไม่มีอะไรแต่อย่างใด การอุบัติขึ้น! ซึ่งสนามพลังงานสากลที่ว่านั้นมันมีของมันอยู่แล้ว มันมิใช่ความมืดมิดที่ว่างเปล่าแต่อย่างใด

การจินตนาการให้เห็นภาพนี้จะนำไปหาคำตอบความลับของจักรวาลที่กำเนิด"จิตจักรวาล" ค่ะ อันเป็นที่มาที่ไปของจิตวิญญาณค่ะ และจะได้คำตอบสัจธรรมโลกุตระแก่นแท้คืออนัตตาด้วยค่ะ...

 

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ...กำลังไขความลับอยู่ค่ะ..

 

ณ.ที่ว่างเปล่า....( ).......รู้แรกที่เกิดรู้....มันรู้..อะไร

จิตยิ้มตอบ..

 

ความว่างที่มิใช่ความว่างเปล่า มันหมายความว่าอย่างไร?

คำว่า "ความว่าง" หมายถึง ในสถานที่นั้น ๆ แม้ดูประหนึ่งว่า มิมีสรรพสิ่งใดดำรงอยู่ให้สามารถสัมผัสรู้ดูเห็นได้ แต่ในความจริงแล้วก็มิได้หมายความว่า ในสถานที่แห่งนั้นจะไม่มีสรรพสิ่งใดดำรงอยู่เลย


ส่วนคำว่า "ความว่างเปล่า" ในสถานที่แห่งนั้นจะต้องไม่มีสรรพสิ่งใด ๆ ดำรงอยู่เลยแม้เพียงสักสิ่งเดียวในเอกภพ หรือ ในแดนสุญญตา สถานที่ซึ่งเป็นสถานที่ว่างเปล่าโดยสมบูรณ์ คือ ว่างจนไม่มีสิ่งใดดำรงอยู่เลย..นั้นยังไม่มี...

อย่างเพิ่งเข้าใจผิดคิดสับสนสงสัยว่า...สภาวะสุญญกาศ... ที่นักวิทยาศาสตร์บอกกล่าวว่า...เป็นสภาวะเดียวกันกับ "ความว่างเปล่า" ที่จะกล่าวต่อไป เพราะสภาวะสุญญากาศ มันหมายความว่า..เป็นสถานที่ที่ไม่มีอากาศ ไม่มีความชื้น ไม่มีฝุ่นละอองใด ๆ ไม่มีมวลของสรรพสิ่งใดเหลืออยู่ในนั้นเลย...แต่...มันแตกต่างกันมิใช่สภาวะเดียวกัน เพราะว่า...สภาวะสุญญากาศนั้นมันมิได้ว่างเปล่า คือ ไม่มีอะไรอยู่ในนั้นอย่างสิ้นเชิงอย่างแท้จริงเลย เพราะ...สภาวะสุญญากาศในมิติทางกายภาพโลก ยังมีคลื่นความถี่ทางพลังงานแม่เหล็กไฟฟ้าหลายความถี่ที่ตาเนื้อมองไม่เห็นไหลไปมาอยู่ในนั้นอีกต่างหาก เหตุนี้ สภาวะสุญญากาศจึงมิใช่ความว่างปล่า แท้ที่จริงที่คิด มันมิได้เป็นแค่ความว่าง ๆ ที่ยังคงมิบางสิ่งดำรงอยู่นั้นเอง

หากสนามพลังงานอันละเอียดอ่อนที่กล่าวอยู่นี้ "ว่างเปล่า" มันย่อมต้องไม่มีสิ่งใดเป็นอนัตตาเลย

แต่ถ้าหากสนามพลังงานนี่้มีแต่ความว่างเปล่าจริง คือ ไม่มีอะไรอยู่ในสนามพลังงานนี้เลย สำนึกรู้รูปธรรมแก่นแท้พลังงาน จะอุบัติขึ้นจากความว่างเปล่าจนไม่มีอะไร มิได้เป็นแน่แท้..

สนามพลังงานที่มีอนุภาคของคลื่นความถี่สูงและละเอียดอ่อน ที่รูปธรรมพลังงานอุบัติขึ้นและดำรงอยู่นั้น มันเป็นความว่างที่มิใช่ความว่างเปล่า มันเป็นอณาเขตหรือบริเวณสนามพลังงานที่ยังมีบางสิ่งดำรงอยู่ แต่..เป็นความมีที่เหมือนไม่มี

"ความมีที่เหมือนไม่มี" หรือ สรรพสิ่งที่เป็นอนัตตา ในบริเวณที่อุบัติขึ้น และดำรงอยู่นี้ มันต้องมีสรรพสิ่งที่เป็นยิ่งกว่าอนัตตา ซึ่งอยู่ในมิติที่สูงกว่าดำรงอยู่อย่างแน่นอน รูปธรรมพลังงานแรกที่อุบัติขึ้น พบความจริงว่า มันคือ "แก่นแท้ของสรรพสิ่งที่เป็นอนัตตา นั่นเอง

อนัตตาหรือแก่นแท้ทางพลังงานของสรรพสิ่งเป็นอนัตตา ที่เป็นความมีเหมือนไม่มีนี่เอง...คือ ...สรรพสิ่งที่มารวมตัวกัน จนสร้างรูปธรรมทางพลังงานของรูปแรกให้อุบัติขึ้นมาด้วยตนเอง

การอุบัติขึ้นในสนามพลังงาน มีเรื่องราวที่น่าสนใจยิ่งนัก! คงเคยรู้กันมาว่า..

"ถ้วนทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดจากเหตุ หากเหตุดับ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ย่อมดับตามไปด้วยเสมอ"

คำกล่าวนี้ใช้ได้กับทุกสรรพสิ่ง ทั้งที่เป็นปรากฏการณ์ สถานการณ์ เรื่องราวและความมีตัวตนของสรรพสิ่งนั้น ๆ ..มันเป็นความจริง...

- *** ความมีอัตตาตัวตนของสรรพสิ่งใด ๆ นั้น ล้วนเกิดจากแก่นแท้เป็นอนัตตาทั้งสิ้น

- *** อนัตตาเป็นผู้สร้างสรรพสิ่งที่มีอัตตาตัวตนให้เกิดขึ้น

-*** ความมีอัตตาตัวตน จึงหมายถึง สรรพสิ่งที่มีความสมดุลอยู่ในตัวเองอันเกิดจากสรรพสิ่งที่เป็นอนัตตานั่นเอง

หรือ..กล่าวได้อีกข้อหนึ่งว่า....

สรรพสิ่งที่มีอัตตาตัวตนหรือเป็นวัตถุมวลหยาบ ๆ ทั้งหลาย ล้วนเป็นมายาของแก่นแท้ ซึ่งเป็นพลังงานที่เร้นอยู่ข้างในทั้งสิ้น

นี่ย่อมแสดงให้เห็นว่า แก่นแท้ของวัตถุมวลหยาบ ๆ ก็คือ รูปธรรมทางพลังงานโดยแท้

 

ไอ้...ความว่าง....ที่จิตยิ้มตอบมา มันไม่ไช่ ความว่าง แล้ว...มันกลายเป็นคำตอบของ ความว่างเปล่า ไปแล้ว...

 

ตอบสั้นๆกระชับ ให้เข้าใจ ได้ตรง ได้จริง...อย่าน้ำท่วมทุ่ง

 

การสั่นสะเทือนตนองครั้งแรก คือ สำนึกแรกสุดแห่งการรับรู้ ว่ามีอยู่จริงและบังเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ

1.สำนึกแรกรู้ของการมีอยู่จริงของตนเอง
2.ได้สัมผัสรับรู้รูปลักษณ์แห่งตนในความเป็นตนครั้งแรก
3.และสัมผัสความมีอยู่จริงของสิ่งแวดล้อม คือ สนามพลังงาน

ก็จินตนาการตามคลื่นความรู้ของจิตจักรวาลค่ะ ถ้าจะให้ตอบการสำนึกแรกรู้ก็ต้องหยั่งรู้ไปตามนี้ค่ะ เพราะว่า สำนึกการแรกรู้ อย่างที่มนุษย์เราทุกคนมีตัวรู้ หรือ การรับรู้ นี้ก็เป็นสำนึกการรับรู้นะคะ

ดั่งนัั้น การรับรู้ของเรา สำนึกการรู้ของเรา ก็ต้องมีที่มาที่ไปเช่นเดียวกันค่ะ

 

มันไม่ใช่ความว่างเปล่าค่ะ แต่มันคือความว่างที่ทิใช่ความว่างเปล่า เพราะแก่นแท้อนัตตา ก็คือ ความมีที่เหมือนไม่มี เพราะ ความมีที่เหมือนไม่มี ก็จะใช่จะไม่มีอะไร อย่างเช่น ลมที่เรารู้ว่ามันมีอยู่ แต่เมื่อลมมันนิ่ง มันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีลมนะค่ะ

 

ไอ้ที่ว่า...ว่างๆ.....ถ้าเข้าไปรู้..มันจะกลายเป็น...ความว่างเปล่า..ขึ้นมา

แล้วถ้า..ไอ้ที่มันว่างๆ นั้น....ถ้าไม่เข้าไปรู้...มัน..เป็นอะไร..ล่ะ

จิตยิ้ม..ตอบมา

 

แล้วค่อยมาตอบ คำถามนี้

 

มันยังมีความลับของจักรวาลอีกมาก ที่อยากให้หลายท่านที่ได้สัมผัสพบมาแล้ว ลองเข้าไปในความลับนั้นดู อาจจะเข้าใจโลกุตระธรรมที่เห็นได้มากกว่านี้ เพราะนี้คือ ความรู้สัจธรรมจากเบื้องบน ที่เขารอการพิสูจน์จากมนุษย์โลกกันอยู่ค่ะ และคิดว่า กึ่งพุทธกาล เป็นยุคที่เปิดโลกุตระธรรม หากแม้นใครฝึกฝนได้กันจริง ๆ จะมีสิทธิ์ได้พบทุกคนไม่ยกเว้นใคร แต่แนวทางการปฏิบัติ ต้องไตรลักษณะญาณ ตามพระศาสดาของเราค่ะ

 

ที่ไม่ตอบ....เพราะ จิตยิ้ม...รู้....หรือ...ไม่รู้

 

ที่ว่า..ว่าง ๆ ถ้าเข้าไปรู้ มันจะกลายเป็นความว่างเปล่า ขึ้นมา...

ถ้าให้ตอบตามที่ตนเองสัมผัสได้ นั้นคือ สิ่งที่ปรุงแต่งทั้งหลายที่เป็นกายและใจ หรือ อุปาทานขันธ์ห้าค่ะ เพราะว่า สิ่งเหล่านี้ คือ ความปรุงแต่งขึ้นมาจากเหตุปัจจัย สิ่งนั้นคือ ความว่างเปล่านั้น รวมให้หมายถึงสังขารขันธ์ทุกชนิด รวมทั้งทั้งสังขารโลกด้วย เพราะมันเป็นความมีที่ไม่มีอยู่จริง

ในความที่ไม่มีอยู่จริง หรือ ความที่เห็นว่ามีแต่ไม่มีอะไรเลยนั้น ถือว่าเป็นความว่างเปล่า ก็คือ สิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นมาทั้งหมดนั่้นเอง

และในสิ่งที่ปรุงแต่งขึ้นมาทั้งหมดนั่นเอง เป็นความว่างเปล่าที่มีความว่าง คือ อนัตตา เร้นอยู่ภายในนั้นเองค่ะ

 

จะไม่ถาม..ว่า จิตยิ้ม รู้ที่ไปของมันมั้ย...จะไม่ถาม

แต่จะถามว่า...จิตยิ้มรู้ที่มาของมันมั้ย...

 

ไอ้ที่ตอบว่า...มันคือความมี....ที่....ไม่มีอยู่จริง..(อย่าเอาแบบนี้มาตอบ มันกำกวม)
ตอบแบบคนที่รู้จริงสิ...ถามอย่างนึง...อย่าตอบมาอีกอย่างนึง

ก็เห็นๆว่ามันมีอยู่...แล้วยัง จะดันทุรัง ตอบว่า มันไม่มี......ไปทำไมกัน

 

ทั้งหมด...ถามข้อเดียว

เกิด...รู้....ขึ้นมาได้ยังไง.....(จิตยิ้มตอบ..ข้อนี้พอ ดอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็บอกว่าไม่รู้)