ไขปริศนา เงื่อนงำ ที่ตั้ง "ชมพูทวีป" และ "ลังกาทวีป" ตั้งอยู่ที่ไหนกันแน่?

พระพุทธรูปขุดค้นพบบริเวณที่เป็นแคว้นคันธาระ อายุประมาณสองพันปี

<img src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Gandhara_Buddha_%28tnm%29.jpeg/340px-Gandhara_Buddha_%28tnm%29.jpeg">

 

เอกอิสโร ค้นคว้ามาเป็นสิบปี รอให้โผล่มาเอง

<img src="http://palungjit.org/attachments/a.3653185/">

 

ยิ่งคุณ 12qv งัดหลักฐานยิ่งทำให้เห็นถึงความไม่รู้

ครับผม อันนี้ ต้องยอมรับสภาพครับ ว่า ผมเองก็ไม่มีกำลัง อีกทั้ง การที่จะเข้าไปขุดค้นหาหลักฐานในสถานที่ที่เป็นวัดวาอาราม เป็นสถานที่ในความครอบครองส่วนบุคคล ก็ทำไม่ได้ หากไม่มีอำนาจภาครัฐ..และความพยายามที่จะทำให้รัฐ สนใจในเรื่องนี้ ไม่เป็นผล พอๆ กับที่ ขนาดนำเสนอข้อมูลมาดังว่านี้. ยังไม่สามารถกระเทาะ กรอบที่ครอบความคิดความเชื่อของคุณ 12qv ได้

ยิ่งคุณ 12qv งัดหลักฐาน ออกมาแย้ง ยิ่งตอกย้ำถึง "ความไม่รู้จักพระพุทธเจ้า ไม่รู้จักพระไตรปิฎกและอรรถกถา ของ แขกของฝรั่งครับ"

พระพุทธรูปดังว่า แทบจะไม่เหลือ มหาปุริสลักษณะ 32 ประการของพระพุทธเจ้า เลย

และ ยิ่งงัดเรื่อง การขุดค้นพบ โน่น นี่ นั่น ที่รุมมินเด เนปาล ยิ่งตอกย้ำความผิดพลาดของที่ตั้ง ลุมพินีวัน...คุณ 12qv เคยรู้มาก่อนมั๊ยครับว่า "กบิลพัสดุ์ ในสมัยพุทธกาล เป็นแคว้นเล็กที่อยู่ภายใต้แคว้นโกศลอีกครั้ง และต้องเกรงใจอำนาจของพระเจ้าปเสนทิโกศล เมืองสาวัตถี ที่สำคัญคือ ทั้งกบิลพัสดุ์ และสาวัตถี เป็นเมืองที่อยู่ติดมหาสมุทร ไม่ใช่อยู่ ในแผ่นดินลึก ห่างชายฝั่งมหาสมุทรอินเดีย" ดังในปัจจุบันครับ

 

“ลุมพินีวัน” สังเวชนียสถาน 4

ปให้เกิดสังเวช” ที่สังเวชนียสถาน 4 สำหรับชาวพุทธศาสนิกชน ท่านว่ามีสถานที่ควรไปเคารพสักการะ ควรไปแสวงบุญ เพื่อให้เกิดความสังเวช และเกิดพุทธานุสติ อันจักนำมาซึ่งบุญกุศลและความปลาบปลื้มใจนั้น ได้แก่ สังเวชนียสถาน มี 4 แห่ง อ่านว่า สัง-เว-ชะ-นี-ยะ รวม 4 แห่ง อันเป็นสถานที่ตั้งแห่งความสังเวช เป็นคำที่ใช้เรียกสถานที่เกี่ยวเนื่องกับพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะ

<img src="https://www.ilovetogo.com/FileUpload/Editor/ImagesUpload/WebContent/Story/5402/18/5402180601.jpg">

<img src="https://www.ilovetogo.com/FileUpload/Editor/ImagesUpload/WebContent/Story/5402/18/5402180602.jpg">

สังเวชนียสถาน หมายถึง สถานที่ที่ทำให้เกิดความรู้สึกระลึกถึงพระพุทธเจ้า เกิดความแช่มชื่น เบิกบาน เกิดแรงบันดาลใจ ที่จะทำความดี เมื่อได้ไปพบเห็น

สังเวชนียสถานมี 4 แห่ง คือ

“ลุมพินีวัน” สถานที่ประสูติ ปัจจุบันตั้งอยู่ในประเทศเนปาล “ลุมพินีวัน” (Lumbini) เป็นสถานที่ประสูติของเจ้าชายสิทธัตถะ ผู้ซึ่งต่อมาตรัสรู้เป็น พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ตั้งอยู่ที่อำเภอไภรวา แคว้นอูธ ประเทศเนปาล เป็นพุทธสังเวชนียสถาน 4 ตำบล เพียงแห่งเดียวที่อยู่นอกประเทศอินเดีย
<img src="https://www.ilovetogo.com/FileUpload/Editor/ImagesUpload/WebContent/Story/5402/18/5402180603.jpg">

ลุมพินีวัน เดิมเป็นสวนป่าสาธารณะหรือวโนทยานที่ร่มรื่นเหมาะแก่การพักผ่อน ชาวพุทธทั่วโลกร่วมกันบูรณะลุมพินีวันให้เป็น “พุทธอุทยานประวัติศาสตร์ของโลก” มีถาวรวัตถุสำคัญ ที่ชาวพุทธนิยมไปสักการะ คือ “เสาหินพระเจ้าอโศกมหาราช” ที่ระบุว่าสถานที่นี้เป็นสถานที่ประสูติของเจ้าชายสิทธัตถะ

ที่นี่มีวิหารมายาเทวี ภายในประดิษฐานภาพหินแกะสลักพระรูปพระนางสิริมหามายา ประสูติพระราชโอรส โดยเป็นวิหารเก่ามีอายุร่วมสมัยกับเสาหินพระเจ้าอโศก ปัจจุบันทางการเนปาลได้สร้างวิหารใหม่ทับวิหารมายาเทวีหลังเก่า และได้ขุดค้นพบศิลาจารึกรูปคล้ายรอยเท้า สันนิษฐานว่าเป็นจารึกรอยเท้าก้าวที่เจ็ดของเจ้าชายสิทธัตถะที่ทรงดำเนินได้ เจ็ดก้าวในวันประสูติ

พุทธอุทยานประวัติศาสตร์ของโลก ลุมพินีวันได้รับการพัฒนาจากชาวพุทธทั่วโลก โดยเฉพาะจากโครงการฟื้นฟูพุทธสถานลุมพินีวันให้เป็น “พุทธอุทยานทางประวัติศาสตร์ของโลก” ซึ่งเป็นดำริของ ฯพณฯ อู ถั่น ชาวพุทธพม่า
<img src="https://www.ilovetogo.com/FileUpload/Editor/ImagesUpload/WebContent/Story/5402/18/5402180605.jpg">


ในสมัยที่ท่านดำรง ตำแหน่งเลขาธิการองค์การสหประชาชาติ ท่านตั้งใจเริ่มโครงการฟื้นฟูให้ลุมพินีวันเป็นศูนย์รวมจิตใจชาวพุทธบนพื้นที่สี่เหลี่ยม ผืนผ้ากว่า 6,000 ไร่ (ขนานตามแนวเหนือใต้) แบ่งพื้นที่เป็น สัดส่วนสำหรับปลูกป่าและสร้างวัดพุทธนานาชาติจากทั่วโลกกว่า 41 ประเทศ โดยโบราณสถานลุมพินีวันตั้งอยู่ทางด้านใต้ ปัจจุบัน มีวัดไทยและวัดพุทธทั่วโลกไปสร้างอยู่จำนวนมาก เพื่อรองรับ พุทธศาสนิกชนที่มาสักการะแสวงบุญ ในปี พ.ศ. 2540

ลุมพินีวันได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลก ภายใต้ชื่อ “ลุมพินี สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า” ในการประชุม คณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 21 เมื่อปี พ.ศ. 2540 ที่เมืองนาโปลี ประเทศอิตาลี ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้

- เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
- มีความคิดหรือความเชื่อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับเหตุการณ์ หรือมีความโดดเด่นยิ่งในประวัติศาสตร์

 

เชื่อแบบเอกคือ สังเวชนียสถานที่เก่าแก่มาเป็นสองพันกว่าปีสร้างโดยนักบวชนอกรีต พระอลัชชี


เชื่อแบบเอกคือ โบราณสถานที่ลุมพินีวันที่อินเดีย สร้างโดยนักบวชนอกรีต พระอลัชชี
เชื่อแบบเอกคือ โบราณสถานที่พุทธคยาที่อินเดีย สร้างโดยนักบวชนอกรีต พระอลัชชี
เชื่อแบบเอกคือ โบราณสถานที่สารนาถที่อินเดีย สร้างโดยนักบวชนอกรีต พระอลัชชี
เชื่อแบบเอกคือ โบราณสถานที่กุสินาราที่อินเดีย สร้างโดยนักบวชนอกรีต พระอลัชชี

<img src="http://palungjit.org/attachments/a.3658270/">

 

พระรูปแทนพระพุทธเจ้า อายุประมาณ 1800 ปี ค้นพบที่ปากีสถาน

 

ส่วนหลักฐานของเอก รอให้โผล่มาเอง ตอนโลกแตก

อ้อ ไม่ใช่ เอกมีหลักฐานก้างปลาช่อนโบราณกับคนไทยเคยบูชาหมามานำเสนอ

 

ครับ แสดงความเห็นได้ตามที่สบายใจครับ...

 

พระพุทธดำรัสเกี่ยวกับสังเวชนียสถานทั้ง ๔



ณ พระแท่นบรรทม หรือเตียงปรินิพพานนั้นเอง พระพุทธองค์ได้ทรงปรารถเรื่องรา่วต่างๆ หลายเรื่องกับพระอานนท์พุทธอุปัฎฐากรวมทั้งเรื่อง สังเวชนียสถานทั้ง ๔ ตำบล จากในมหาปรินิพพานสูตร พอสรุปได้ดังนี้

ครั้งนั้นพระอานนท์เถรเจ้าได้กราบทูลพระองค์ว่า ในกาลก่อนภิกษุทั้งหลายที่ได้แยกย้ายกันไปจำพรรษาอยู่ตามชนบทในทิศต่างๆ เมื่อสิ้นไตรมาศครบ ๓ เดือนตามวินัยนิยมหรืออกพรรษาแล้ว ข้าพระองค์ทั้งหลายก็ย่อมจะเดินทางมาเฝ้าพระองค์เป็นอาจิณวัตร ก็เพื่อจะได้เห็นจะได้เข้าใกล้ จะได้อุปัฎฐากพระองค์ อันจะทำให้เกิดความเจริญทางจิต ก็มาบัดนี้เมื่อกาลแห่งการล่วงไปแห่งพระองค์แล้ว ก็แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายก็จะไม่ได้เห็น จะไม่ได้นั่งใกล้ จะไม่ได้สากัจฉา(สนทนาธรรม) เหมือนกับสมัยที่พระองค์ยังมีพระชนม์ชีพอีกต่อไป

เมื่อพระอานนท์กราบทูลดังนี้แล้ว พระตถาคตเจ้าได้ทรงแสดงสถานที่ ๔ ตำบลว่าเป็นสิ่งที่ควรจะดู ควรจะได้เห็น ควรจะเกิดสังเวช (ความสลดใจกระตุ้นเตือนจิตใจให้คิดกระทำแต่สิ่งดีงาม) แก่กุลบุตร กุลธิดา ผู้มีศรัทธา คือ

๑. สถานที่พระตถาคตเจ้าบังเกิดแล้วคือ ประสูติจากพระครรภ์มารดา ตำบลหนึ่งคืออุทยานลุมพินี

๒. สถานที่พระตถาคตเจ้าตรัสรู้ พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณตำบลหนึ่งคือ ควงไม้โพธิ์ พุทธคยา

๓. สถานที่พระตถาคตเจ้าให้พระอนุตรธัมมจักเป็นไป หรือแสดงปฐมเทศนาตำบลหนึ่ง คือ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี (ปัจจุบันเรียก สารนาถ)

๔. สถานที่พระตถาคตเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้วด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุตำบลหนึ่ง คือ สาลวโนทยาน เมืองกุสินารา (ปัจจุบันเรียก กาเซีย) ให้เกิดความสังเวชของกุลบุตร กุลธิดา ผู้มีศรัทธา

อนึ่ง ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ผู้มีศรัทธามายังสถานที่ ๔ ตำบลนี้ ด้วยมีความเชื่อว่า พระตถาคตเจ้าได้บังเกิดขึ้นแล้ว ณ สถานที่นี้ พระตถาคตเจ้าได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว ณ สถานที่นี้ พระตถาคตเจ้าได้ให้พระอนุตรธัมมจักเป็นไปแล้ว ณ สถานที่นี้ และพระตถาคตเจ้าได้เสด็จดับขันธปรินิพพานด้วยอนุปาทเสสนิพพานธาตุแล้ว ณ สถานที่นี้

ดูก่อนอานนท์ ชนทั้งหลายเหล่าใด เจติยจาริกของพระตถาคตเจ้าทั้ง ๔ ตำบลนี้แล้ว จักเป็นคนเลื่อมใส เมื่อกระทำกาลกิริยา(ตาย)ลง ชนทั้งหลายเหล่านั้น จะเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์

สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงความ ๔ ตำบลว่าเป็นที่ควรเห็น ควรดู ควรให้เกิดสังเวชของกุลบุตร กุลธิดา ผู้มีศรัทธาด้วยประการฉะนี้แล

นี้เองเป็นที่มาของสังเวชนียสถาน ๔ แห่งในดินแดนพุทธภูมิ ที่ชาวพุทธทั้งหลายสมควรอย่างยิ่งที่จะไปนมัสการ กราบไหว้สักการะสักครั้งหนึ่งในชีวิต

สถานที่ประสูติ

สังเวชนียสถานแห่งที่ ๑ คือสถานที่ประสูติแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรานั้น ปัจจุบันนี้อยู่ในเขตประเทศเนปาล ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศเหนือของประเทศอินเดีย และสถานที่ประสูตินี้ตั้งอยู่ห่างจากชายแดนอินเดีย-เนปาลประมาณ ๓๒ กิโลเมตร ปัจจุบันสังเวชนียสถานแห่งนี้ ภาษาทางราชการเรียกว่า "ลุมมินเด" แต่ชาวบ้านทั่วไปก็ยังเรียกว่า "ลุมพินี"

สถานที่ตรัสรู้

สังเวชนียสถานแห่งที่ ๒ คือสถานที่ตรัสรู้นี้ แต่เดิมทีเดียวในสมัยพุทธกาลนั้น คือตำบลอุรุเวลาเสนานิคม เมืองคยา แคว้นมคธ ซึ่งมีเมืองราชคฤห์ เป็นเมืองหลวง ปัจจุบันสถานที่ตรัสรู้นี้เรียก ตำบลพุทธคยา ขึ้นอยู่กับจังหวัดคยา (ห่างจากจังหวัดคยา ๑๒ กิโลเมตร) รัฐพิหาร มีเมืองหลวงชื่อ ปัฎนะ หรือ ปัฎนา (หรือชื่อเดิมว่า ปาฎลีบุตร)

สถานที่แสดงปฐมเทศนา

สังเวชนียสถานแห่งที่ ๓ คือ สถานที่แสดงปฐมเทศนา หรือสถานที่พระตถาคตเจ้าทรงยังพระอนุตรธัมจักให้เป็นไป สถานที่นี้อยู่ในป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี ปัจจุบันเรียกสารนาถ ห่างจากเมืองประมาณ ๘ กิโลเมตร ซึ่งเมืองพาราณสีนี้อยู่ห่างจากเมืองพุทธคยา สถานที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ ๒๐๐ กิโลเมตร

สถานที่ดับขันธปรินิพพาน

สังเวชนียสถานแห่งที่ ๔ คือ สถานที่ดับขันธปรินิพพาน ด้วยอนุาทิเสสนิพพานธาตุดับไม่มีส่วนเหลือ คือทั้งกิเลส ทั้งเบญจขันธ์ดับหมด ตามปกติพระอรหันต์ทั่วไปๆไปจะนิพพาน ๒ ครั้ง คือ ครั้งแรกนั้นเป็นการดับกิเลส ส่วนเบญจขันธ์ยังอยู่ เรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพาน หรือนิพพาน เมื่อยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่จิตเข้าสู่แดนพระนิพพานเท่านั้น เป็นจิตที่สะอาด ไม่มีกิเลส ไม่มีทุกข์แล้ว ดังเช่นพระพุทธเจ้า นิพพานครั้งแรกนี้เมื่อวันเพ็ญ เดือนวิสาขะ ก่อนพุทธศักราช ๔๕ ปี ส่วนนิพพานครั้งที่ ๒ ก็คือ อนุปาทิเสสนิพาน ดังได้กล่าวแล้วนั้นเอง

สถานที่นิพพานที่พุทธประวัติระบุว่า สาลวโนทยาน เมืองกุสินารา ปัจจุบันมีสถูปและวิหารเป็นสัญลักษณ์ เป็นอุทยานที่ได้รับการรักษาจากทางการอินเดียเป็นอย่างดี มีต้นสาละและไม้อื่นปลูกอยู่ทั่วไป ให้ความร่มรื่นพอสมควร

 

The Great Departure and the Temptation of the Buddha ค้นพบที่ประเทศอินเดีย สร้างเมื่อประมาณ พศ.750

คลิกที่รูปเพื่อดูรายละเอียดรูป

 

<img src="http://www.thairath.co.th/media/EyWwB5WU57MYnKOvjpd5JdpjV1izyAAy6rpf1TEdEmAVc9Ln3SARhN.jpg">

นักโบราณคดีนานาชาติ ขุดค้นพบวัดของศาสนาพุทธที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมา ที่สวนลุมพินีวัน สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า ศาสดาแห่งพุทธศาสนา...

สำนักข่าวต่างประเทศ รายงานวันที่ 27 พ.ย. ว่า นักโบราณคดีนานาชาติค้นพบซากส่วนที่เหลือของวัดศาสนาพุทธอายุ 6 ศตวรรษก่อนคริสตกาล ระหว่างการขุดค้นภายในวัด "มายา เทวี" ที่สวนลุมพินีวัน สถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้า ศาสดาแห่งพุทธศาสนา ในประเทศเนปาล เรียกได้ว่านี่เป็นหลักฐานสิ่งปลูกสร้างของศาสนาพุทธที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมา และทำให้การสันนิษฐานช่วงที่พระพุทธเจ้าทรงมีชีวิตอยู่เปลี่ยนไป

ที่ผ่านมาแม้จะมีการค้นพบบันทึกประวัติ หรือบันทึกการเผยแพร่ศาสนาของพระพุทธเจ้าจำนวนมาก แต่ยังไม่มีผู้ใดสามารถเจาะช่วงเวลาที่พระองค์มีชีวิตอยู่ได้ โดยการประเมินจากบันทึก ทำให้เชื่อว่าเจ้าชายสิทธัตถะประสูติในช่วง 623 ปีก่อนคริสตกาล (หรือประมาณ 80 ปีก่อนพุทธศักราช) แต่นักวิชาการหลายคนเชื่อว่า ช่วงเวลาที่เป็นไปได้จริง น่าจะอยู่ในช่วง 390-340 ปีก่อนคริสตกาลมากกว่า

และจนถึงขณะนี้ หลักฐานสิ่งปลูกสร้างทางพุทธศาสนาที่ค้นพบที่สวนลุมพินีวัน ไม่มีชิ้นใดมีอายุเกินกว่า 3 ศตวรรษก่อนคริสตกาล ซึ่งเป็นยุคของพระเจ้าอโศกมหาราช แห่งจักรวรรดิโมริยะ กษัตริย์ผู้ปกครองแคว้นมคธเลย

อนึ่ง การค้นพบครั้งประวัติศาสตร์นี้ นักโบราณคดีเริ่มจากการขุดบริเวณใจกลางของ วัดมายา เทวี โดยพวกเขาขุดพบโครงสร้างวัดทำจากไม้ที่ตรงกลางว่างเปล่า และไม่มีหลังคา พวกเขายังสังเกตว่าวัดสร้างจากอิฐที่สร้างขึ้นในภายหลัง ก็สร้างในลักษณะล้อมรอบพื้นที่ตรงกลางนี้เช่นกัน

เพื่อค้นหาอายุของวัดที่ค้นพบนี้ นักโบราณคดีได้ใช้การทดสอบทางวิทยาศาสตร์ ทั้งการตรวจสอบถ่านไม้และเม็ดทรายด้วย คาร์บอนกัมมันตรังสี (เรดิโอคาร์บอน) และวิธี Optically stimulated luminescence หรือการตรวจสอบการเรืองแสงของอิเล็กตรอน เพื่อวัดระยะเวลาที่วัตถุนั้นๆ ถูกฝังอยู่ใต้ดิน

 

ยิ่งเชื่อตามฝรั่ง ยิ่งทำลาย ความจริงของ พุทธประวัติ

เป็นอย่างไรหล่ะครับ ฝรั่งยิ่งขุด ยิ่ง ทำลายพุทธประวัติ และ อายุของพระพุทธศาสนา และพระพุทธเจ้า ที่ว่า...

"ที่ผ่านมาแม้จะมีการค้นพบบันทึกประวัติ หรือบันทึกการเผยแพร่ศาสนาของพระพุทธเจ้าจำนวนมาก แต่ยังไม่มีผู้ใดสามารถเจาะช่วงเวลาที่พระองค์มีชีวิตอยู่ได้ โดยการประเมินจากบันทึก ทำให้เชื่อว่าเจ้าชายสิทธัตถะประสูติในช่วง 623 ปีก่อนคริสตกาล (หรือประมาณ 80 ปีก่อนพุทธศักราช) แต่นักวิชาการหลายคนเชื่อว่า ช่วงเวลาที่เป็นไปได้จริง น่าจะอยู่ในช่วง 390-340 ปีก่อนคริสตกาลมากกว่า"

ยิ่ง เชื่อและคล้อยตามฝรั่ง ยิ่งเดินห่างไกลจาก สิ่งที่ "โคตรเหง้าบรรพบุรุษ" ของเรา บันทึก ถ่ายทอด สืบๆ กันมา

ใครจะว่า อย่างไร ผมขอเชื่อตาม คัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา และ บันทึกที่บรรพชน โครตรเหง้าศักราช ของเรา ถ่ายทอดมาจนถึงปัจจุบันครับ....

 

ก้าวแรกแห่งพระพุทธประวัติ

 

สารคดี ที่ประสูติ ที่ลุมพินี 1

 

สารคดี ที่ประสูติ ที่ลุมพินี 2

 

เชื่อแบบเอกคือเอามือแปะต้นโพธฺ์หาหลักฐานทางพุทธศาสนา

เชื่อแบบเอกคือเอาก้างปลาช่อนโบราณกับคนไทยบูชาหมาเป็นหลักฐานทางพุทธศาสนา

เชื่อแบบเอกคือหาหลักฐานทางพุทธศาสนาโดยการนั่งทางใน

เชื่อแบบเอกคือหาหลักฐานทางพุทธศาสนาโดยเสี่ยงทายแผ่นดินไหว

เชื่อคนอื่นไม่ได้เพราะไม่ได้ทำแบบเอกข้างบน 555+

 

อืมมมเมื่อครู่นึกขึ้นมาได้ จะรบกวนคุณ 12qv ทีครับว่า..ถ้าพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นที่อินเดียจริง..ช่วยค้นหาจารึกที่เป็นภาษาบาลี ซึ่งเป็นภาษาที่รักษาไว้ซึ่งพุทธพจน์ ที่เป็นหลักธรรมตามพระไตรปิฎก มาให้ดูหน่อยนะครับ ว่ามีเหมือนในพม่า ไทย กัมพูชามั๊ยครับ

 

555+เอกเอาหลักฐานข้างบนออกมาก่อนดิ แล้วจะบอก ขำๆๆๆ

ขอพูดในฐานะที่ตามตบกบาลพระเจ้าอโศกมหาราชตัวปลอมมาประมาณสิบชาตินะ 555+
คือเอกก้างปลาช่อนเนี่ย แกจะมีมุกเดิมๆวนๆกันไปแบบนี้

-จนแต้มมากๆ เอกก้างปลาช่อนจะเบี่ยงเบนประเด็น ไม่ได้ต้องการคำตอบพริกเกลือมะเขือพวงรัยหรอก แกเคยไปถามธรรมทูตอินเดียเรื่องมหาสมุทร เจอพระคุณท่านงัดเอาคำที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ จนหน้าแหกวุ่นวิ่น แกก็ใช้มุกนี้แหละ ถามวัว ถ้าหลงไปตอบ เอกก้างปลาช่อนก็จะถามม้า ถามแกะ ถามไก่ไปเรื่อยๆ จนกลบเรื่องที่เอกก้างปลาช่อนไปไม่เป็นเอาไว้ หรือโดนบี้สิบเรื่อง เอกก้างปลาช่อนก็จะเอาเรื่องเดียวมาตอบแล้วก็วนลูปเดิม เบี่ยงประเด็นถามช้าง ม้า วัว ควาย หมู หมา กา ไก่ไปเรื่อยๆ จนกลบเรื่องที่เอกก้างปลาช่อนไปไม่เป็นเอาไว้เหมือนเดิม

-ถ้าถามหาหลักฐาน เอกก้างปลาช่อนจะแกล้งๆไปหาอะไรเก่าๆจริงๆในเมืองไทยมาอ้าง แต่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะพระพุทธศาสนาเลยเช่นไปหาก้างปลาช่อนโบราณ คนไทยนับถือหมาจากกุ๊กเกิ้ล

-เจอบี้มากๆ เอกก้างปลาช่อนจะมามุกฟูมฟาย อยากจะขุดนี่นั่น แต่ไม่มีใครสนับสนุน ขาดแคลนทุนทรัพย์ ก็แน่แหละใครจะให้ทุน ก็มันมีแต่มโนเอง ใช้นั่งทางใน เอามือแปะต้นโพธฺ์หาหลักฐาน

-เจอบี้มากๆเข้าไปอีก เอกก้างปลาช่อนจะใช้วิธีแกล้งบอกว่าหลักฐานมีชัวร์ แต่เอกจะบอกว่ามันอยู่ใต้เจดีย์ดังๆ สถานที่สำคัญๆ หรือสุดๆก็ย้ายไปอยู่พม่ารัยนั่นเลย เอาง่ายๆก็ที่ๆจะไปขุดอะไรเป็นไปไม่ได้เลย แล้วเอกก้างปลาช่อนก็จะทำเป็นมาถามว่าใครมีอำนาจให้ไปขุดได้ บลา บลา บลา ว่านะ ถ้าในไทยมีมหาปิระมิดกีซา เอกก็คงบอกแหละว่าหลักฐานของเอกก้างปลาช่อนอยู่ใต้นั้น

-มุกต่อมา ฟลัดกระทู้ที่มีแต่เรื่องของเอกก้างปลาช่อนมาเป็นสิบๆกระทู้ หรือไม่ก็เขียนอะไรมาโพสยาวๆเยอะๆ จนคนเบื่อไปเอง

เอกก้างปลาช่อนไปบอร์ดไหนก็ทำๆวนเวียนกันอยู่แบบนี้ 555+

 

ให้ผมพูดตรงๆ นะ พระธรรมทูตก็ไม่ใช่พระอรหันต์ หรือแม้แต่พระอริยสงฆ์ พระอริยเจ้า ที่มีคนนับถือ ยกย่องในปัจจุบัน ที่จะถึงขั้น ปฏิสัมภิทาญาน ฉฬภิญโญ ก็หายากยิ่ง

พระธรรมทูตที่ผมถาม ก็ว่าไปตามฝรั่ง เพราะสาวัตถี กบิลพัสดุ์ ที่อินเดีย-เนปาล ไม่อยู่ใกล้มหาสมุทร. ก็เลยแปลมหาสมุทรเป็นหนองน้ำ อ้างแผ่นดินไหว ทิศทางเปลี่ยน

เพราะฉะนั้น กลับมาเรื่องที่ขอครับ นำมาแสดงด้วย จารึกหลักธรรมภาษาบาลี ในอินเดีย-เนปาล..อย่าเฉไฉ

 

ต้องขอบคุณมิตรรักนักเดินทางหลายคนด้วยครับ ที่ส่งข้อมูลมาให้ โคตรเยอะเลย บางอันก็ยาวไป ขี้เกียจอ่าน 555


ตัวอย่างความมั่วของเอกก้างปลาช่อน